ΠΡΟΦΟΡΙΚΉ ΚΑΛΛΙΓΡΑΦΊΑ

 Είναι κάποιοι άνθρωποι που μιλούν καλλιγραφικά. Που η φωνή τους λυγίζει και γέρνει στο τέλος της εκφοράς της λέξης, που η χροιά τους είναι σαν το μακρόσυρτο χάδι της πένας στο χαρτί, που το κάθε γράμμα το προφέρουν με χάρη και σεβασμό.  

ΤΗΣ ΗΜΈΡΑΣ ( 2η Κυριακή του Μάη)

 

/Ως κόρη/

Σε εκείνη που δεν μπορώ να κρύψω τη λύπη μου ακόμη και κάτω από χίλια ψεύτικα γέλια.

Σε εκείνη που όταν παίρνω ένα κιλό το βλέπει αμέσως αλλά ταυτόχρονα ετοιμάζει τάπερ με δέκα φαγητά γιατί πρέπει να τρώω.

Σε εκείνη που ακόμη ανησυχεί μήπως αμελώ να τρώω φρούτα κι αν πίνω νερό.

Σε εκείνη που ενώ πονάει παντού θέλει να έρθει να μου κάνει τις δουλειές του σπιτιού για να μην κουραστώ.

Σε εκείνη που μου στέλνει μήνυμα ότι αύριο θα κάνει κρύο, "κοίτα μην ντυθείς πάλι ελαφριά".

Σε εκείνη που όσο χρονών κι αν πήγα, όσα κι αν έμαθα, όσο κι αν σπούδασα, ο,τι κι αν κατάφερα, ακόμη ψάχνω το δικό της επιδοκιμαστικό βλέμμα, το δικό της μπράβο.

Μαμά σε σένα!

Σ'αγαπώ!

/ Ως μαμά /

Σαν μάνα μόνο μία ήταν πάντα η έννοια μου. 

Μήπως η Μήδεια, η θαμμένη βαθειά μέσα μου, με ξεγελάσει παίρνοντας μορφή αγάπης κι αντί μαχαίρι κρατήσει θηλιά από φιλιά και χάδια και πνίξει το παιδί χαμογελώντας του. 

Τί τραγικό μετά, να ψάχνει για πάντα την αγάπη στον φονιά του και να φταίω εγώ.

https://youtu.be/se76jnoTqjQ

Μ.ΕΒΔΟΜΆΔΑ

 

Με πρόκες παλιές και σκουριασμένες

Καρφώνω μία μία στους τοίχους 

Τις μέρες της Μεγάλης Εβδομάδας

Με επαίσχυντη αδιαφορία για τα πάθη Εκείνου

Την κατάνυξη τη βιώνω εγωιστικά

Εν πλήρει γνώσει και αυτής της αστοχίας

Αποσπώ απ'τον εναπομείναντα εαυτό μου

Ομολογίες λαθών και παθών

Φραγγέλιο οι άυπνες νύχτες κι οι βαρύθυμες μέρες

Ανισορροπώ μεταξύ πεπραγμένων και νοερών αμαρτιών

Κάποιες φορές με σταυρώνω

Άλλες με αποκαθηλώνω

- πόσο να αντέξει ένας θνητός στο σταυρό;-

Προσδοκώ  Ανάσταση Νεκρού Εαυτού

Και ζωή του παρόντος χρόνου

Αμήν

https://youtu.be/rHHMAvLQK1Y

ΑΥΤΌΚΛΗΤΟΙ ΣΩΤΉΡΕΣ

 

Τον ρώτησες τον Σίσυφο
Πριν στερεώσεις τον βράχο του στην κορυφή;
Τον ρώτησες τον Τάνταλο
Πριν τον ταΐσεις και τον ποτίσεις;

Πώς στερείς έτσι αυθαίρετα από κάποιον το βάσανο του;
Πώς τον αφήνεις χωρίς άλλοθι
στην απελπισία του;

Είναι πειρασμός ο ρόλος του σωτήρα
-σύμφωνοι-
Αλλά απόφυγε τουλάχιστον την αυτόκληση

https://youtu.be/9ipCKIxdHTs

ΈΝΑ ΡΑΝΤΕΒΟΎ ΚΙ ΈΝΑ ΒΙΒΛΊΟ

 Αναγνωρίζονται μεταξύ τους οι άνθρωποι που καθορίστηκαν από τα ίδια βιβλία, μαγνητίζονται με έναν τρόπο, σε οποιοδήποτε ετερόκλητο περιβάλλον κι αν βρίσκονται. Υπάρχει ένας κοινός κώδικας επικοινωνίας, ακαθόριστος, μυστικός, σιωπηλός και κυρίως τόσο ανακουφιστικός.

https://youtu.be/P1lexPfr6ag

ΚΥΚΛΟΘΥΜΏ

 

Προσπαθώ να ισορροπήσω

Πάνω στο τεντωμένο ασταθές

Του προδιαγεγραμμένου

Η τήξη της παγωμένης μου

 Επίστρωσης με σαστίζει

Η ρευστότητα του ονείρου

Διαχέεται στην πραγματικότητα

Του δέρματός μου

Τρομάζω και παραπαίω

Το επόμενο βήμα μετέωρο

Και το φεγγάρι να κρατιέται

Από δυο τρεμάμενα χέρια

https://youtu.be/8HW8MbrLQ3M

(ΕΠ)ΟΥΣΙΏΔΗ

 

Δε μιλάμε πια για τα ουσιώδη
- αν ας πούμε άρεσε στη ροδιά που ο ποιητής την έλεγε τρελή-

Μόνο ξερνάμε πικραμένα γκροτέσκα σύμφωνα
κυρίως απ'τα μάτια μας κι αυτά

Δεν μιλάμε πια για τα ουσιώδη
- αν ας πούμε η πρωινή πάχνη
σκοτώνει την ζωή απ'το χορτάρι-

Μόνο δαγκώνουμε τη θλίψη
ή την κάνουμε λίστα για ψώνια
εκβιάζοντας μια ψεύτικη χαρά

Δεν μιλάμε πια για τα ουσιώδη
- αν ας πούμε η βροχή ενοχλείται
όταν την διακόπτει ο ήλιος-

Μόνο αναμασάμε τις ίδιες μέρες
με τα κύτταρά μας στον καναπέ
εμείς πιο νεκροί κι απ'αυτά

- Σε σκουντάω, ζεις; -

https://youtu.be/Ci97rqyYGp8

ΥΠΑΚΟΉ

 Σήμερα με ξύπνησε 

Ένας θρασύς στίχος

Με τόσο βίαιο τρόπο

Μου τράβηξε το πάπλωμα

Με τράβηξε απ'τα μαλλιά

Με κοίταξε αλαζονικά

Κι απαίτησε να γραφτεί

Εδώ και τώρα

Δεν σήκωνε κουβέντα•

Κι εγώ προς έκπληξη μου

Υπάκουσα πρώτη φορά

-Και μάλιστα με προθυμία-

Σε κάποιον γένους αρσενικού.

https://youtu.be/7R8fOgWysLw

ΠΑΛΙΝΔΡΌΜΗΣΗ

Πήγα να καταπιώ μια μεγάλη δόση λήθης

Μήπως και μουδιάσουν οι πόνοι

Άδικος κόπος

Πνίγηκα, ξερόβηξα

Κι από κείνη την ώρα φτύνω μνήμες

( Πώς λέγεται το μπούμερανγκ στα ελληνικά;)

https://youtu.be/2xNFKmBPEBY

ΑΝΑΡΧΊΑ

 

Ήπια ένα ποτήρι τρεχούμενο θυμό

Τράβηξα το φερμουάρ της απόγνωσης μέχρι το λαιμό

Και βγήκα στο πάρκο βόλτα

Έκατσα και σε παγκάκι•

Τόση αναρχία

Μάλιστα.

https://youtu.be/7PtvIr2oiaE

ΚΎΒΟΙ ΖΆΧΑΡΗΣ

 Ανοίγω το παράθυρο πού'χει θέα στο τίποτα

- ξέρεις, είναι τόσο ξεκούραστο το κενό ώρες ώρες-

Κάνω δρασκελιά να το σκάσω απ'τη δυστοπία

Αλλά μπλέκονται τα μαλλιά μου στα κλαδιά του ανέφικτου

Και τα μυαλά μου σκοντάφτουν στα σκοτάδια

-Πού να πας ξεμαλλιασμένη 

Πού να πας ξεμυαλισμένη-

Κάπως έτσι ξεμένω πάντα εδώ

Να υποκρίνομαι ζωή

Κόβoντας κυβάκια το μέλλον μου

Να χω ζάχαρη για τον καφέ της παρηγοριάς 

- ξέρεις, αυτόν τον πρωινό για να βγει μια μέρα ακόμη-.

https://youtu.be/WLKBOJ9jyQg

 

ΠΑΝΣΈΛΗΝΟΣ ( ΠΆΛΙ )

 

Σπαράζει μελλοθάνατο
Το φως της Σελήνης
Κι εσύ δεν ακούς
Λυμαίνεσαι πάλι
Την ολόγιομη ομορφιά της
Αιώνιος δεσμώτης του προφανούς

Background music https://youtu.be/6S7nTLeMdAk

ΑΝΈΦΙΚΤΟ

 Του γύρεψα να κατεβάσει ένα σύννεφο
- να το μαδήσω, να γεμίσω μ' αυτό το μαξιλάρι μου, μπας κι είναι μια φορά ο ύπνος μου ελαφρύς-
κι είπε αυτά δεν γίνονται •
Έτσι κι εγώ τον άφησα
Δεν με αφορά το μπορετό.

Background music https://youtu.be/7wWiC0e3b2I

METAMORPHOSIS

 

Μετουσιώνομαι τελευταία

Το δέρμα μου γίνεται χαρτί

Σκίζεται και τσαλακώνεται

Η καρδιά μου γίνεται γυαλί

Τη μεταφέρω εδώ κι εκεί

Σαν εύθραυστο υλικό

Το μυαλό μου χωμάτινο πια

Δεν αντέχει άλλη πραγματικότητα

Την κάνει μόνο λάσπη

Τα μέλη μου σαν σιδερένια

Πήραν να σκουριάζουν κι αυτά

Το βλέμμα μου σκέτο νερό

Ετερόκλητο συνονθύλευμα υλικών

Έτσι θα φύγω

Background musichttps://youtu.be/fgl_575BMgI

ΒΑΣΙΛΙΚΌ ΎΔΩΡ

 

Η Φορμόλη λέει είναι για τη συντήρηση
Ανθρώπινων ιστών
Εκεί μας βάλανε
Μα μόνο σε μένα ρίξανε οξύ;
Κάηκε η ματιά 
Διαλύθηκε το πετσί του ρόλου
Έλιωσε και τ'όνειρο
Και δεν φταίει η σύνθεσή μου
Κι η γυναίκα του Κλιμτ να ήμουν
Την ίδια τύχη θά'χα
Είναι βλέπεις βασιλικό ύδωρ η συνθήκη
Τη διάβρωση δεν την γλιτώνεις

Background music https://youtu.be/bS8-qQojlhA

ΚΆΛΕΣΜΑ

 

Με φωνάζεις στη θάλασσα σου

Μα έχεις τόση φουρτούνα

Στην κόψη του κύματος

Πώς να περπατήσω;

Background music: https://youtu.be/BgIiZ5fiS4k

ΟΛΌΓΙΟΜΟ

 

Νά'το πάλι το φεγγάρι
μονίμως στο απυρόβλητο
Καταντάει εκνευριστικό
Πάντα τόσο ωραίο κι αγέρωχο
Μας φτύνει στα μούτρα
Γελάει σαρκαστικά
Κι εμείς το χαζεύουμε
Χαμογελώντας σαν ηλίθιοι•

Κάτι τέτοιες στιγμές
Συμμαχώ με τον ήλιο
(Τουλάχιστον αυτός συμπάσχει)

Background music https://youtu.be/LWz0JC7afNQ

TEST

(Με αφορμή ένα επιβεβλημένο τεστ και μια χαμηλή μέση επίδοση)

Σήμερα θέλω να χειροκροτήσω τους μαθητές μου.Αυτά τα  "έφηβα γεράκια" που τους κόψαμε ξαφνικά τα φτερά, χωρίς να φταίνε καιχωρίς να οφείλουν να είναι σε θέση να αντέξουν το επιβεβλημένο παράλογο.

Παιδιά που απαιτούμε να κάθονται ώρες μπροστά σε μια οθόνη και να ακούνε τις πιεστικές φωνές μας για απόκτηση γνώσης,την ίδια στιγμή που τους στερούμε την γνώση στο πρωτογενές και πιο ουσιαστικό της επίπεδο, το βιωματικό.

Γιατί πλέον το μάθημα είναι μια φωνή, χωρίς βλέμμα, χωρίς άγγιγμα, χωρίς χαμόγελο.Κι εμείς οι μεγάλοι; Γονείς και δάσκαλοι να απαιτούμε να προχωρήσουν, να μάθουν, να μορφωθούν.

Κι αυτά να αισθάνονται λίγοι και μικροί όταν δεν καταφέρνουν το ακατόρθωτο και η ενοχή να γίνεται άρνηση κι η άρνηση ενοχή και κάπου εκεί να αρχίζουν και τα ψυχοσωματικά.

Αυτά τα παιδιά που χάσανε την σχολική τάξη, το διάλειμμα στην αυλή , τις εκδρομές, το μοίρασμα του γέλιου και του κλάματος με τους συμμαθητές τους, ό,τι δλδ μπορεί να ισορροπήσει την σκληρή δουλειά που απαιτείται απ'αυτούς ως μαθητές,  που χάσανε ό,τι δεν επιστρέφεται.

Σ'αυτά τα παιδιά, που οι Αχρείοι  "Άριστοι" μας επέβαλαν να βαθμολογήσουμε, τί βαθμό έπρεπε να βάλω; Ε, φέτος δεν θέλω να βαθμολογώ, θέλω μόνο να τα χειροκροτώ. Τους χρωστάω ένα ευχαριστώ που αντέχουν και μια συγγνώμη που δεν φροντίσαμε τον κόσμο τους καλύτερα.

Background music https://youtu.be/j1bRCL4k3Oo

ΣΧΌΛΙΟ ΣΕ ΖΩΓΡΑΦΙΚΌ ΠΊΝΑΚΑ (2)

Πυρακτώθηκε το όνειρο

Έγινε μάζα φλόγες 

Πήρε δρόμο

Βρίσκω κεντρί ελπίδα

Βλασταίνω δρασκελιά

Το φτάνω!

Background music https://youtu.be/Yam5uK6e-bQ

ΣΧΌΛΙΟ ΣΕ ΖΩΓΡΑΦΙΚΌ ΠΊΝΑΚΑ (1)

 Ελικοειδή ανάταση επιχειρεί η ψυχή μας
Οι πεταλούδες της ανοίγουν τον δρόμο
Κρατώντας αστραπές στο ένα χέρι 
Κι  ενα μάτσο αγριολούλουδα στο άλλο 
Τείνει στους ουρανούς
Καρπώνεται ήλιους βροχές σύννεφα και προχωρά
Επιβάτης στο τρένο των εποχών
Προορισμός η Ανάληψη.

Background music https://youtu.be/9uj1mD0w7Ww

ΗΜΙΘΑΝΉΣ Η ΜΈΡΑ

Σε μετωπική σύγκρουση με το Προβλέψιμο τραυματίζεται σοβαρά κι αυτή η μέρα•
Θα κείται ημιθανής μέχρι τα μεσάνυχτα, την βέβαιη ώρα θανάτου της.
Ένα θαύμα μόνο τη σώζει-
Μια ωραία έκπληξη δηλαδή.

Background music https://youtu.be/tZiO3hzBVLA

ΤΗΣ ΗΜΈΡΑΣ

Δεκαετία του 80, κάπου στη Θεσσαλονίκη, άνοιξη, απέξω πασχαλιές να μοσχομυρίζουν, ένα μικρό κορίτσι βυθισμένο σε μια  "Πολυάννα" , μια μαμά να μαγειρεύει στην κουζίνα, κι ο Καλογιάννης στην κασέτα ξανά και ξανά,  "Άνοιξε το παράθυρο να μπει, δροσιά να μπει του Μάη". 

(Ανοιχτό ήταν, κι αυτόν τον αέρα αθωότητας που φυσούσε στην εποχή πόσο αργά θα τον εκτιμούσαμε.)

Background music https://youtu.be/o4326RVQSQ8

ΤΑ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΜΈΝΑ ΒΙΒΛΊΑ

 Αγαπώ τα βιβλία τα μεταχειρισμένα, τα ταλαιπωρημένα. Αυτά με τις κιτρινισμένες σελίδες απ'τον καιρό και την χρήση. Που οι σελίδες τους είναι διπλωμένες στην άκρη, που έχουν υπογραμμίσεις, άτσαλες σημειώσεις στο περιθώριο, ίσως και κάνα λεκέ από καφέ ή κρασί. Που κάποια γράμματα είναι μουτζουρωμένα από δάκρυα.  Αυτά που μυρίζουν χαρτί ανακατεμένο με άνθρωπο. Τα βιβλία που δεν διαβάστηκαν απλώς, αλλά βιώθηκαν, κουβάλησαν συναίσθημα, σκέψη, έγιναν ψυχή και μνήμη.

Όταν διαβάζω τέτοια βιβλία είναι σαν να μου μιλάνε εκτός απ'τον συγγραφέα και οι προηγούμενοι από μένα αναγνώστες. Τους φαντάζομαι να χαμογελούν, να συνοφρυώνονται, αναρωτιέμαι αν ένιωσαν ό,τι εγώ σε μια κάποια παράγραφο, συνδέομαι μαζί τους με έναν τρόπο ξεχωριστό και τους κουβαλάω μέσα μου με τον ίδιο τρόπο που κουβαλάω το καταστάλαγμα του ίδιου του βιβλίου.

 (Ειδικά όταν αγαπήσω έναν άνθρωπο, θέλω το διαβασμένο του βιβλίο σχεδόν όσο το χάδι του.)

Background music https://youtu.be/ua2k52n_Bvw

ΑΥΤΟΠΑΡΗΓΟΡΗΤΙΚΌ

Ο ήλιος που συμμάχησε πάλι 

με την Αλκυόνη

Η αμυγδαλιά που άνθισε ανεξαρτήτως

Τα μανταρίνια που ωρίμασαν και φέτος

Η αληθινή κανονικότητα είναι πάντα εκεί.

Η δική μας δεν ήταν ποτέ έτσι κι αλλιώς.

Background music https://youtu.be/rnKbImRPhTE

ΆΝΟΙΞΗ Η ΑΝΑΓΚΑΊΑ

Πότε θα'ρθούν τα χελιδόνια

να ψαλιδίσουν τους χειμώνες

απ' τα μάτια μας;

Πότε τα βουλιαγμένα όνειρα

Θα πεζέψουν πάλι το κύμα;

Θέλω να δω ανθρώπους ανθισμένους

Θέλω να τρέξω δρόμους ανοιχτούς

Αυτή η άνοιξη πρέπει να πάρει εκδίκηση για όλα

Μέχρι και για τα λιωμένα φτερά του Ίκαρου

Background music https://youtu.be/laDU6IAs-Lw

ΤΟ ΦΕΓΓΆΡΙ ΤΟΥ ΛΥΚΟΥ

 Ωραία η σελήνη απόψε, αλλά αχρείαστα ρομαντική. Το παραμύθι του λύκου τό'φαγε αμάσητο και η δαγκωνιά γλυκειά. Αύριο θα κλαίγεται που θα της λείπει κομμάτι.

Background music https://youtu.be/ZEcqHA7dbwM

ΤΕΛΟΣ ΤΟ ΑΝΑΒΛΗΘΕΝ

 

Επαναπροσδιορισμός
Απρόβλεπτος
Ανασύνθεση εαυτού
Θέσεων και απόψεων
Ανακατανομή πλούτου συναισθηματικού
Και αγάπης αποθεμάτων•
Γδύθηκα ένα ένα
Τα φορέματα των αντιστάσεων
Και των ηθικών δισταγμών
Έσκισα το πουκάμισο της ενοχής σου
Και σε φίλησα στο στέρνο•
Φιλί φυλακή λυτρωτική
Έρωτας στα άκρα
Αντιφάσεων και υπερβάσεων συνονθύλευμα
Αναδίφηση καινούργιων αισθήσεων
Έρωτος ανάγνωσμα στο βλέμμα
Δύσβατη αναρρίχηση στο φιλί
Τελετουργικό λατρείας εθιστικό
Σπονδές εν αφθονία
Ασπαστήκαμε πίστη καινούργια
Χωρίς να χάσουμε την παλιά
Παραδόξως συνταιριάζουμε τα παράταιρα
Και πορευόμαστε παράλληλα
Τεμνόμενοι ωστόσο τακτικά
Ευθείες εν αναμονή τέλους
Προδιαγεγραμμένου και προαναγγελθέντος
Όμως μονίμως αναβληθέντος
Επ' αόριστον

Background music https://youtu.be/UKoCbhpOKLc

ΓΕΩΜΕΤΡΊΑ

Από το κέντρο τεντώνομαι πάνω στην ακτίνα του κύκλου, του όποιου κύκλου, και μόλις γλιστρήσω στην περιφέρεια, βγάζω το κρυμμένο ψαλίδι απ'το πίσω συρτάρι του μυαλού μου κι αρχίζω να κόβω το σύρμα ρίχνοντας φευγαλέες ματιές γύρω μου, μην και με πάρει πάλι χαμπάρι ο εαυτός μου κι αρχίσει τις νουθεσίες. Κόβω το σύρμα τρυφερά και με χέρι τρεμάμενο, γιατί λυπάμαι που θα χαλάσω το όμορφο σχήμα, αλλά πες μου, πώς να χωρέσει όλη η γεωμετρία μου σε έναν κύκλο;

Background music https://youtu.be/lAwYodrBr2Q

ΑΝΑΙΡΕΣΗ

 

Το τρένο που δεν έφτασε

O χαρταετός που δεν πέταξε

Το φιλί που δεν δόθηκε

Το ταξίδι που ματαιώθηκε

Το άγγιγμα που πάγωσε

Το παγωτό που έλιωσε

Το γράμμα που δεν στάλθηκε

Το τραγούδι που δεν γράφτηκε

Το όνειρο που εξοστρακίστηκε

Ο ποιητής που εξορίστηκε

Αυτή που δεν πήγε

Εκείνος που δεν ήρθε

(Τουλάχιστον εμείς φτάσαμε στο τίποτα χωρίς τις αναιρέσεις.)

Background music https://youtu.be/nMO5Ko_77Hk
   

ΧΩΡΟΧΡΌΝΟΣ ΙΔΙΌΤΥΠΟΣ

Κεκλεισμένων των θυρών

Σε χώρο στενό

Σε ώρα παράταιρη

Υπάρχουμε

Για λίγο

Για πολύ

Σφαλισμένων των παραθύρων

Σε διαδικασία απομόνωσης

Ελλείψει οξυγόνου

Αναπνέουμε

Εγώ εσένα

Εσύ εμένα

Εξοστρακισμένων των ονείρων

Σε απόλαυση του παρόντος

Με πλήρη συναίσθηση

Υπερβαίνουμε

 Εαυτόν

Αμφότεροι

Αποκλεισμένων των λογικών

Σε σπουδές λαγνείας

Με επιμελητή τον έρωτα

Σπουδάζουμε

Ψυχή και σώμα

Απ'την αρχή

Πάντα

Κεκλεισμένων των θυρών

Background music: https://youtu.be/F3anBeLtGlo

ΕΛΠΙΔΑ(;)

Τα σχέδια βυθισμένα στο ταβάνι

Τα όνειρα χαλκομανίες στους τοίχους

Στο στόμα γεύση ταγγή από στάχτη

Στο μπαλκόνι χλευαστικά υπολείμματα φεγγαριού

Η σιωπή ισομοιρασμένη σε λεπτές φέτες

Η ανάσα καρφωμένη με το μαχαίρι στον πάγκο

Οι γυάλινες πεταλούδες γδυτές από χρώματα

Κι όμως•

Κοίτα

Απ'τα ρούχα μου κρέμονται ακόμη κλωστές από ελπίδα.

Background music https://youtu.be/A16VcQdTL80

MOODY

Με τα δόντια μου 

Κόβω κι αυτή τη μέρα

Αίμα στο στόμα

/Χαϊκού κακού πρωινού/

Background music https://youtu.be/LsHoZNoSh0s

ΧΟΥΣ ΕΙ

 Όταν ενδύεται το Πνεύμα

Το χωμάτινο σώμα Του

Οι λέξεις μένουν γυμνές

Ανήμπορες

( Μέχρι πότε θα σε σώζει η ποίηση; )

Background music https://youtu.be/c_BcivBprM0

ΠΡΩΙΝΟ

Ηλιαχτίδες δάχτυλα λύνουν έναν έναν τους κόμπους της ραχοκοκαλιάς μου•

Η ελπίδα τεντώνεται νωχελικά.

Background music https://youtu.be/3rV8hYVWjRo 

ΕΝΤΟΣ ΚΙ ΕΚΤΟΣ ΠΑΡΕΝΘΕΣΕΩΝ

Ανοίγω παρενθέσεις με κλώνους από αγιόκλημα

Τοποθετώ επιμελώς τις φωτεινές σκέψεις μου 

Να τις προστατεύσω από την αταξία του μυαλού μου 

Αναπαύονται εκεί αρωματισμένες

Ανέπαφες από την γύρω δυστοπία

Κι αυτό με παρηγορεί.

Τις ζοφερές τις πετάω πέρα απ'τις τελείες

 να τις ξεφορτωθώ

Μα όση δύναμη βάζω στην ρίψη

Τόσο πιο γρήγορα γυρίζουν πίσω

Ανελέητο μπούμερανγκ.

‌

( Εσύ πέρα απ'την τελεία.)

Background music https https://youtu.be/4TYv2PhG89A

ΔΙΑΛΥΣΗ

Διελύθη εις τα εξ ων συνετέθη.  Δυνατότητα ανασύνθεσης αποθαρρυντικά περιορισμένη.

( Εσύ, εγώ, ο κόσμος)

Background music https://youtu.be/p5QfyF9pkHU

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Βαβέλ

 Η μετάφραση του λεχθέντος, η ερμηνεία του υπονοούμενου και η σιωπή της Σφίγγας•

το κουβάρι του νήματος πιο μπερδεμένο. 

( Η γοητεία της παρένθεσης είναι η σκέψη που δεν κράτησες για τον εαυτό σου τελικά. )

Background music https://youtu.be/ii8pDdC8AiQ

ΕΥΡΗΜΑΤΑ

Σκάβοντας

Ανασκαφές στους εαυτούς. Μου.

Σουλάτσο σε μνήμες ερείπια

Αντηχούν φωνήεντα

Αλαλάζοντα οδύνη και χαρά

Σαν τα κύμβαλα του ποιητή

Και κάτι σύμφωνα  

Αγκομαχούν για έξοδο 

Σφυρίζω δίφθογγες σιωπές

Χρυσόσκονη στο χάπι

Μια το πίνεις μια το φτύνεις

Βγαίνω απ'το σώμα. Μου.

(Εσύ να κοιτάς)

background music https://youtu.be/cP6DOzVmDs8

EPIPHANY

 Θεοφάνεια

Γίνε ο σταυρός

Να βουτήξει στα ύδατά σου

Αν είναι να φανεί ο Θεός

Μόνο εκεί να τον περιμένεις

(Αλλά τα περιστέρια κουράστηκαν

Και τα νερά είναι τόσο παγωμένα)

Background music https://youtu.be/wTrESDwOuyg

ΛΟΓΙΚΗ

Περιφράσσω τη λογική μου με σύρματα ηλεκτροφόρα. Ο απλός φράχτης δεν αρκεί πια. Το παράλογο παραέγινε επικίνδυνο τελευταία. 

Τυχαία (;) εικόνα

Διέσχιζε τον δρόμο το άρμα της λογικής κι έψαχνε την αιτία του γεγονότος στην κεντρική λεωφόρο του προφανούς ενώ αυτή, όπως συνήθως, κρυβόταν στα λασπόνερα μιας έρημης παρόδου που έβγαζε σε αδιέξοδο.

( Ή ίσως και στους στήμονες της ξεκάρφωτης άγριας ανεμωνας στην άκρη.)

Background music https://youtu.be/V6hQ9HSKlIE

ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ

 Μικρόκοσμος

Μέσα στο σπίτι μου είναι αλλιώς

Λέξεις κληματαριές κρέμονται απ'το ταβάνι

Ποτάμια από στίχους  ρέουν δίπλα απ'το κρεβάτι μου

Σελίδες αγαπημένων βιβλίων αιωρούνται στον αέρα

Μέσα στο σπίτι μου είναι αλλιώς

Μυρίζει η κανένα με το πορτοκάλι που βράζει στην κουζίνα

Ροδίζουν οι τοίχοι απ'τα όνειρα τα καινούργια

Τραγουδά η σκέψη με νότες κρυστάλλινες ανήκουστες

Μέσα στο σπίτι μου είναι αλλιώς.

Ψάρια καθρέφτες πλέουν σε θάλασσες τοίχους

 Πεταλούδες γεννιούνται σε κομμάτια γυαλιού

Κλαδιά από σφένδαμο αγκαλιάζουν σαν χέρια

Μέσα στο σπίτι μου είναι αλλιώς.

Αφήστε με.

Background music https://youtu.be/kJ4s3G7hgR4

ΤΗΣ ΗΜΈΡΑΣ

 

Περιήλιο

Όταν σε πλησίαζα πολύ

Αλλά πριν σ'αγγίξω•

Πριν καώ.

( Η Γη τουλάχιστον γλιτώνει πάντα.)

Background music https://youtu.be/JvCmg7vSk5Y

ΕΛΑΦΡΑ ΤΗ ΚΑΡΔΙΑ

Η ανακουφιστική ελαφρότητα του είναι.

Περνάς μέρες πνιγμένος σε σκέψεις βαρειές, υπεραναλύεις φράσεις που διάβασες, βυθίζεσαι σε ποιήματα που σου μαστιγώνουν το μυαλό με στίχους δυσερμήνευτους, σκέφτεσαι και ξανασκέφτεσαι προβλήματα χωρίς λύση, ενοχλείσαι με την ανοησία που σε κυκλώνει από παντού, στραβώνεις με την εκνευριστική απάθεια των ανθρώπων, απορείς με την ηλιθιώδη προσέγγισή τους στα δρώμενα γύρω τους, αναθεματίζεις όλα τα στραβά του κόσμου τούτου.

Κι έρχεται μια στιγμή, μια κάποια αυτόκλητη στιγμή, και η ελαφρότητα παίρνει ρεβάνς.

Πιάνεις τον εαυτό σου να μουρμουρίζει ένα σαχλό τραγούδι, ακόμη και να λικνίζεται στο σκοπό του,να χαζογελάς με αστειάκια της συμφοράς, να έχεις μια ακατανίκητη επιθυμία να δεις Χολυγουντιανή ρομαντική κομεντί και το μόνο που σε προβληματίζει να είναι αν το βούτυρο για το κέικ πρέπει να είναι σε θερμοκρασία δωματίου. Για λίγη μόνο ώρα, δεν σε νοιάζουν τα στραβά της ζωής σου και του κόσμου. Δεν σκιάζει το βλέμμα σου η αγωνία, η αδικία, το παράπονο.Δεν ταλαιπωρείσαι στην υπερανάλυση και στην απόπειρα νοηματοδότησης σε συμπεριφορές και καταστάσεις.

Και είναι ωραίο ρε γαμώτο. Είναι ωραίο κι ανακουφιστικό. Κι είναι κυρίως ωραίο γιατί ξέρεις ότι κρατάει λίγο, δεν γίνεται αλλιώς.Τουλάχιστον έτσι είναι για σένα.

Και νομίζω πια, πως είναι σαν αμυντικός μηχανισμός κι αυτό. Πώς ανεβάζεις πυρετό κι αυτό σε προστατεύει με έναν τρόπο, έτσι κι αυτή η αναπάντεχη ελαφρότητα. Την χρειαζόμαστε, μας προστατεύει απ'την παράνοια, απ'την κατάθλιψη, απ'το κάψιμο του συστήματος μας.

Η ανακουφιστική ελαφρότητα που ξεκουράζει το είναι μας.

Αφήνομαι σ'αυτή σε κάθε ευκαιρία, χωρίς τις ενοχές που μας φορτώνει η διανόηση και χωρίς τον σνομπισμό της διαφοροποίησης. Βλέπεις, μεγάλωσα πολύ και αναγνωρίζω πια την ουσία και στο φαινομενικά ανούσιο.

Αφήνομαι. 

Background music https://youtu.be/uDQgIucRQG0

ΣΚΈΨΕΙΣ

Κάποιες κάμπιες σκέψεις

          

Ένα κουκούλι με σκέψεις κάμπιες
Πάλλεται μέσα στο κεφάλι μου
Κάποιες πεθαίνουν έτσι ξαφνικά
Χάνονται σε χωμάτινες σήραγγες
Πριν προλάβω να τις ψηλαφήσω
Άλλες γίνονται πεταλούδες
Με σέρνουν σε κήπους μαγικούς
Να μ' αναστήσουν με χρωμαρώματα
Και κάποιες μούμιες του θανάτου
Να με τραβολογάνε στις πυραμίδες
Εκεί που τα μυστήρια είναι αθάνατα
Τα μυστικά καλά θαμμένα
Κι η Κλεοπάτρα για πάντα ζωντανή.

Background music https://youtu.be/TJAfLE39ZZ8

ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ

 

New Year's Eve

Τελευταία μέρα της χρονιάς σήμερα και σκέφτομαι ότι πιο σοκαριστική και ταυτόχρονα παράδοξη, σε πολλά επίπεδα, χρονιά, δεν έχω ζήσει. Το σοκ του να έρχεσαι αντιμέτωπος με την τραγική αλήθεια ότι η ζωή σου δεν σου ανήκει, ότι αποφασίζουν οι άλλοι ακόμη και για το πώς και πού θα ανασάνεις, είχε κόστος βαρύ.

 Από την άλλη, ένα παράδοξο με κυνηγούσε συνέχεια φέτος. Όσο καλύτερα έμαθα τον εαυτό μου και είδα ξεκάθαρα την αλήθεια του, τόσο θόλωσε η κρίση μου για τους άλλους. Ανατράπηκαν μέσα μου θεωρίες και εικόνες που είχα για πολλούς και έπεσα πολλές φορές απότομα απ' το σύννεφό μου. 

Όση ελευθερία απέκτησα σε προσωπικό επίπεδο, τόσο εγκλωβισμένη στις έξω από μένα συνθήκες βρέθηκα.

Όση χαρά πήρα από ανθρώπους, τόση λύπη μου προκάλεσαν τελικά.

Και κάπως έτσι έχασα θετικά κομμάτια του εαυτού μου, δομικά συστατικά μου,και έπιασα τον εαυτό μου να αφήνεται πολύ συχνά σε σκέψεις και συμπεριφορές κυνικές. Ασπίδα; Αντίδραση; Άλλος θα έλεγε ότι απλώς ωρίμασα. Εγώ το ονομάζω  φθορά και δεν μ' άρέσει.

Αν έχω λοιπόν μια ευχή για τον καινούργιο χρόνο είναι να μου δώσει πίσω τα χαμένα κομμάτια του εαυτού μου και κυρίως να μου ξαναφέρει την ποιητική ματιά με την οποία έβλεπα πάντα τον κόσμο και όσους ζουν σ' αυτόν. Τώρα θα μου πεις...οκ, αλλά...ναι, ξέρω... αλλά "τί νόημα έχει το όνειρο χωρίς μικρές νοθείες;"

background music https://youtu.be/_i5fBY3a5Q0

DAMAGED GOODS

Bad seed or badly broken?

Κάποτε μου εμπιστεύτηκε ένας άνθρωπος που ένιωθα πολύ κοντά μου, την υπαρξιακή του αγωνία για το εάν για τα λάθη και τα στραβά της ζωής του φταίει που τον σακατέψανε οι συνθήκες από μικρό και έγινε damaged goods, broken ,όπως συχνά έλεγε, ή μήπως τελικά ήταν απλώς a bad seed. Ακόμη σαφή απάντηση δεν έχω, κι ούτε μάλλον θα έχω ποτέ, αλλά θα πω με σιγουριά MIND THE GAP between broken people and their erratic attitude. Άμα πέσεις μέσα, κινδυνεύεις να χάσεις τον εαυτό σου, την αλήθεια σου, την επαφή με την πραγματικότητα. Το παιχνίδι αυτό είναι για γερά νεύρα. Πριν μπεις σ΄ αυτό, αναρωτήσου πόσο το θες κι αν αξίζει την ταλαιπωρία. Μπορεί και ναι. 

Έχει σίγουρα ενδιαφέρον πάντως. Έστω και ως άσκηση αυτογνωσίας. Μόνο που τουλάχιστον οι όροι του παιχνιδιού πρέπει να είναι δίκαιοι. Να ξέρεις με τι έχεις να κάνεις. Την ακριβή διάγνωση οφείλει να στην εκμυστηρευτεί ευθύς εξαρχής, κι ας είναι δύσκολο. Δικαιούσαι να γνωρίζεις και υποχρεούται να σου πει. Μόνο έτσι μπορεί να υπάρξει μια κάποια ελπίδα ευόδωσης. 

background music https://youtu.be/Agk1byIie70

ΖΩΗ ΖΩΓΡΑΦΙΣΜΕΝΗ

 Μέσα στον πίνακα

Να χαθώ μια μέρα μέσα στην ζωγραφική. Να έχω ένα σπίτι με την κρεβατοκάμαρα του Βαν Γκογκ, την τραπεζαρία του Καντίνσκι και το κόκκινο δωμάτιο του Ματίς. Στα βάζα να είναι τα τριαντάφυλλα του Ρενουάρ και ο κήπος απέξω να είναι του Μονέ. Να χαζέψω το Παρίσι μέσα απ'το παράθυρο του Σαγκάλ και να μοιάζω στην γυναίκα με τα κόκκινα μαλλιά του Μοντιλιάνι, ενώ τα ρολόγια του Νταλί θα λιώνουν στην μνήμη μου. Να γίνω η κυρία με την βεντάλια του Κλιμτ και να πάρω εγώ το φιλί στο Φιλί του. Να γίνω η Δόνα Ισαβέλλα του Γκόγια και μετά να φορέσω το κολιέ από αγκάθια της Φρίντα Κάλο. Να χορέψω σαν τις μπαλαρίνες του  Ντεγκά, να κοιταχτώ στον καθρέφτη σαν το κορίτσι του Πικάσο και να φάω φρούτα απ το καλάθι του Καραβάτζιο. 

Τόσες εικόνες, κι άλλες τόσες και ξέμεινα τελικά με την κραυγή του Μουντς.