Μέσα στον πίνακα
Να χαθώ μια μέρα μέσα στην ζωγραφική. Να έχω ένα σπίτι με την κρεβατοκάμαρα του Βαν Γκογκ, την τραπεζαρία του Καντίνσκι και το κόκκινο δωμάτιο του Ματίς. Στα βάζα να είναι τα τριαντάφυλλα του Ρενουάρ και ο κήπος απέξω να είναι του Μονέ. Να χαζέψω το Παρίσι μέσα απ'το παράθυρο του Σαγκάλ και να μοιάζω στην γυναίκα με τα κόκκινα μαλλιά του Μοντιλιάνι, ενώ τα ρολόγια του Νταλί θα λιώνουν στην μνήμη μου. Να γίνω η κυρία με την βεντάλια του Κλιμτ και να πάρω εγώ το φιλί στο Φιλί του. Να γίνω η Δόνα Ισαβέλλα του Γκόγια και μετά να φορέσω το κολιέ από αγκάθια της Φρίντα Κάλο. Να χορέψω σαν τις μπαλαρίνες του Ντεγκά, να κοιταχτώ στον καθρέφτη σαν το κορίτσι του Πικάσο και να φάω φρούτα απ το καλάθι του Καραβάτζιο.
Τόσες εικόνες, κι άλλες τόσες και ξέμεινα τελικά με την κραυγή του Μουντς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου