ΕΙΣΠΝΟΗ-ΕΚΠΝΟΗ
Νιώθω την ανάσα του χρόνου που ξεψυχά στον λαιμό μου . Σκέφτομαι κι εγώ τις δικές μου. 'Αλλες γρήγορες και κοφτές - προσπάθειες επιβίωσης σε ομηρεία πανικού. Άλλες ήρεμες και ρυθμικές - δώρα γαλήνης σε ευφορία τοπίου εσωτερικού. Τις ζυγίζω και οι δεύτερες βγαίνουν λυπηρά λιγότερες.
Μετράω βήματα γενναία όμως αυτή την χρονιά. Αποφάσεις που βάλτωναν στην ατολμία και γινόταν θυσία στο βωμό της σύμβασης, επιτέλους πάρθηκαν. Η ελευθερία, κι ας είχε τίμημα κομμάτια σάρκας και ψυχής, κατακτήθηκε. Στις μέρες όμως του εγκλεισμού που μας καταδίκασες, έμοιαζε ψευδεπίγραφη κι αυτή. Οι μέρες θλίψης πολλές και η ζωή σε παρένθεση.
Με δάγκωσες γερά αυτή τη φορά, χρόνε. Σου χρεώνω δυο ρυτίδες, πολλές νύχτες αγρύπνιας και μια προδοσία. (Αυτή δεν αγγίζεται ακόμη, άσ'τη...άλλη φορά.)
background music https://youtu.be/UFdfzNMV52Q
