Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα χωρισμός. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα χωρισμός. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

24.12.20

Ο ΚΥΒΟΣ ΕΡΡΙΦΘΗ

Σκέψεις μετά την ρίψη του κύβου 


Ακούς Ελύτη? Τό' γδαρα το πρέπει. Από το γιώτα ίσαμε το πι. Όπως με πρόσταξες. Άει να δούμε τώρα..

Ο αλήστου μνήμης γαμήλιος αμφίδρομος βασανισμός. Να ζήσουμε να τον θυμόμαστε.

Οι δέκα πληγές του σ'αγαπώ.

Αλυσιδωτές αντιφάσεις.

Ανυπολόγιστες οι ζημιές, ανέρχονται σε ύψος εκατομμυρίων δακρύων.

Aπό μελανιές, μία στο πόδι που βρήκα στο τραπέζι, μία στο μέτωπο που βρήκα στο ντουλάπι και μία στην ψυχή που βρήκα στη σκέψη σου.

Ανακατανομή εσωτερικού πλούτου.

Κάνε το σωστό σου.

Κοινές αναμνήσεις και άλλα μυθεύματα.

Το κουράγιο για declutterring, σημαντικό για σπίτια και ψυχές.

Πυκνή πλέξη από όψιμα λόγια έρωτα. Πάλιωσε όμως το πλεκτό, δεν ζεσταίνει πια. Ξεθώριασε και το χρώμα...

Πόσο πιο σιωπηλοί θα ήμασταν οι άνθρωποι αν είχαμε πλήρη επίγνωση του αντίκτυπου της κάθε λέξης μας.

Και σε πόσα κομμάτια να τεμαχίσουμε την αλήθεια για να πάρουμε όλοι από ένα?

Ωχ! Κάτι τσαλακωμένα συναισθήματα στο συρτάρι. Μην ξεχάσω να τα πετάξω αύριο.

Η μον(η)αξια.

Από μέρη του λόγου, θα ήμουν σίγουρα ρήμα, και μάλιστα δράσης. Tρέχω, πέφτω τσακίζομαι, σηκώνομαι, ξανατρέχω.

Μου αρέσει αυτή που γίνομαι περισσότερο απ'αυτή που είμαι.

Μο(υ)ντάρω (σ)τη ζωή μου.

The art of reinventing yourself.


background music https://youtu.be/R-wxSP1MA1c


23.12.20

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ( ΜΟΥ )

                                            

Γραμμένο την εποχή της συγκατάβασης



 Το τέλος του κόσμου

 ( Του δικού μου, όχι ολόκληρου )

Δεν λέω πως ήρθε ξαφνικά
Διάτρητο το μυαλό απ’ τα σκάγια
Πολλές οι προειδοποιητικές βολές

Ένθεν και ένθεν
Μα υπήρξε τόσο βολικός αυτός ο κόσμος
Η αίσθηση του ανήκειν
Η ψευδαίσθηση της ανθρώπινης κτήσης
Αυτό το εις τους αιώνας ανακυκλούμενο ψέμα
Ο γάμος
Εις σάρκα μίαν
Εις σάρκα καμίαν τείνει
Φαγώνονται βλέπεις αμοιβαία
Με αγάπη πάντα
Δεν φοβείται μόνον η γυνή τελικά
Ο ανήρ φοβείται εξίσου
In sickness and in health
Ποια αόρατα νήματα μας δένουν;
Πού βρίσκουν τόσοι άλλοι το μαχαίρι;
Αφού ους ο Θεός συνέζευξεν…
Bullshit
Αλλά όχι, μαχαίρι εμείς δεν βρίσκουμε
Σ ‘αυτό το αέναο τέλος θα ισορροπούμε
Πιες τον καφέ σου, αργήσαμε
Και πάρε αυτό το βλέμμα αγκίστρι
Δεν το αντέχω άλλο πάνω μου
Δεν φεύγω
Άνθρωπος μη χωριζέτω
Το τέλος προβλέπεται ατελεύτητο
Worry not
Την νέα αρχή επιτυχώς απεταξάμην
(Σκέπασε το παιδί να μην κρυώσει)





ΠΡΆΓΑ

Ατέλειωτα βήματα σε πλακόστρωτα σοκάκια  Χίλιοι πυργίσκοι καρφώνονται στο βλέμμα μου  Όλη η πόλη μυσταγωγία Και το παρόν σε πλήρη ήττα  Με τ...