Είναι κάποιοι άνθρωποι που μιλούν καλλιγραφικά. Που η φωνή τους λυγίζει και γέρνει στο τέλος της εκφοράς της λέξης, που η χροιά τους είναι σαν το μακρόσυρτο χάδι της πένας στο χαρτί, που το κάθε γράμμα το προφέρουν με χάρη και σεβασμό.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
ΣΑΝ ΤΟ ΠΟΡΤΟΚΆΛΙ
Πόσο μ'αρέσει το πορτοκάλι Η λέξη πιο πολύ απ' το φρούτο Η ροή του λόγου του Αυτο το ρο και το λάμδα Στη σωστή απόσταση Όπως ορίζετα...
-
Φίλοι μαζεμένοι στη βεράντα Στα κρυστάλλινα ποτήρια του ουίσκι Διαθλώνται παρελθούσες στιγμές Απ'το παράταιρα σκισμένο τζην Χάσκουν αμή... -
Ένας τύπος συνηθισμένος Σε πρώτη ανάγνωση τουλάχιστον Απ'το βλέμμα του κρεμόταν μια καχυποψία Κι ας ήταν το χαμόγελο διάπλατο Ζύγισε ... -
Αλμυρό τοπίο περίπου σε σέπια Ακριβώς όπως οι αναμνήσεις μου Ελαφρώς τρικυμιώδεις Νοσταλγία καρφωμένη στην άμμο Ακριβώς όπως η ψυχή μου Με ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου