Η ανακουφιστική ελαφρότητα του είναι.
Περνάς μέρες πνιγμένος σε σκέψεις βαρειές, υπεραναλύεις φράσεις που διάβασες, βυθίζεσαι σε ποιήματα που σου μαστιγώνουν το μυαλό με στίχους δυσερμήνευτους, σκέφτεσαι και ξανασκέφτεσαι προβλήματα χωρίς λύση, ενοχλείσαι με την ανοησία που σε κυκλώνει από παντού, στραβώνεις με την εκνευριστική απάθεια των ανθρώπων, απορείς με την ηλιθιώδη προσέγγισή τους στα δρώμενα γύρω τους, αναθεματίζεις όλα τα στραβά του κόσμου τούτου.
Κι έρχεται μια στιγμή, μια κάποια αυτόκλητη στιγμή, και η ελαφρότητα παίρνει ρεβάνς.
Πιάνεις τον εαυτό σου να μουρμουρίζει ένα σαχλό τραγούδι, ακόμη και να λικνίζεται στο σκοπό του,να χαζογελάς με αστειάκια της συμφοράς, να έχεις μια ακατανίκητη επιθυμία να δεις Χολυγουντιανή ρομαντική κομεντί και το μόνο που σε προβληματίζει να είναι αν το βούτυρο για το κέικ πρέπει να είναι σε θερμοκρασία δωματίου. Για λίγη μόνο ώρα, δεν σε νοιάζουν τα στραβά της ζωής σου και του κόσμου. Δεν σκιάζει το βλέμμα σου η αγωνία, η αδικία, το παράπονο.Δεν ταλαιπωρείσαι στην υπερανάλυση και στην απόπειρα νοηματοδότησης σε συμπεριφορές και καταστάσεις.
Και είναι ωραίο ρε γαμώτο. Είναι ωραίο κι ανακουφιστικό. Κι είναι κυρίως ωραίο γιατί ξέρεις ότι κρατάει λίγο, δεν γίνεται αλλιώς.Τουλάχιστον έτσι είναι για σένα.
Και νομίζω πια, πως είναι σαν αμυντικός μηχανισμός κι αυτό. Πώς ανεβάζεις πυρετό κι αυτό σε προστατεύει με έναν τρόπο, έτσι κι αυτή η αναπάντεχη ελαφρότητα. Την χρειαζόμαστε, μας προστατεύει απ'την παράνοια, απ'την κατάθλιψη, απ'το κάψιμο του συστήματος μας.
Η ανακουφιστική ελαφρότητα που ξεκουράζει το είναι μας.
Αφήνομαι σ'αυτή σε κάθε ευκαιρία, χωρίς τις ενοχές που μας φορτώνει η διανόηση και χωρίς τον σνομπισμό της διαφοροποίησης. Βλέπεις, μεγάλωσα πολύ και αναγνωρίζω πια την ουσία και στο φαινομενικά ανούσιο.
Αφήνομαι.
Background music https://youtu.be/uDQgIucRQG0
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου