ΤΟ ΦΕΓΓΆΡΙ ΤΟΥ ΛΥΚΟΥ

 Ωραία η σελήνη απόψε, αλλά αχρείαστα ρομαντική. Το παραμύθι του λύκου τό'φαγε αμάσητο και η δαγκωνιά γλυκειά. Αύριο θα κλαίγεται που θα της λείπει κομμάτι.

Background music https://youtu.be/ZEcqHA7dbwM

ΤΕΛΟΣ ΤΟ ΑΝΑΒΛΗΘΕΝ

 

Επαναπροσδιορισμός
Απρόβλεπτος
Ανασύνθεση εαυτού
Θέσεων και απόψεων
Ανακατανομή πλούτου συναισθηματικού
Και αγάπης αποθεμάτων•
Γδύθηκα ένα ένα
Τα φορέματα των αντιστάσεων
Και των ηθικών δισταγμών
Έσκισα το πουκάμισο της ενοχής σου
Και σε φίλησα στο στέρνο•
Φιλί φυλακή λυτρωτική
Έρωτας στα άκρα
Αντιφάσεων και υπερβάσεων συνονθύλευμα
Αναδίφηση καινούργιων αισθήσεων
Έρωτος ανάγνωσμα στο βλέμμα
Δύσβατη αναρρίχηση στο φιλί
Τελετουργικό λατρείας εθιστικό
Σπονδές εν αφθονία
Ασπαστήκαμε πίστη καινούργια
Χωρίς να χάσουμε την παλιά
Παραδόξως συνταιριάζουμε τα παράταιρα
Και πορευόμαστε παράλληλα
Τεμνόμενοι ωστόσο τακτικά
Ευθείες εν αναμονή τέλους
Προδιαγεγραμμένου και προαναγγελθέντος
Όμως μονίμως αναβληθέντος
Επ' αόριστον

Background music https://youtu.be/UKoCbhpOKLc

ΓΕΩΜΕΤΡΊΑ

Από το κέντρο τεντώνομαι πάνω στην ακτίνα του κύκλου, του όποιου κύκλου, και μόλις γλιστρήσω στην περιφέρεια, βγάζω το κρυμμένο ψαλίδι απ'το πίσω συρτάρι του μυαλού μου κι αρχίζω να κόβω το σύρμα ρίχνοντας φευγαλέες ματιές γύρω μου, μην και με πάρει πάλι χαμπάρι ο εαυτός μου κι αρχίσει τις νουθεσίες. Κόβω το σύρμα τρυφερά και με χέρι τρεμάμενο, γιατί λυπάμαι που θα χαλάσω το όμορφο σχήμα, αλλά πες μου, πώς να χωρέσει όλη η γεωμετρία μου σε έναν κύκλο;

Background music https://youtu.be/lAwYodrBr2Q

ΑΝΑΙΡΕΣΗ

 

Το τρένο που δεν έφτασε

O χαρταετός που δεν πέταξε

Το φιλί που δεν δόθηκε

Το ταξίδι που ματαιώθηκε

Το άγγιγμα που πάγωσε

Το παγωτό που έλιωσε

Το γράμμα που δεν στάλθηκε

Το τραγούδι που δεν γράφτηκε

Το όνειρο που εξοστρακίστηκε

Ο ποιητής που εξορίστηκε

Αυτή που δεν πήγε

Εκείνος που δεν ήρθε

(Τουλάχιστον εμείς φτάσαμε στο τίποτα χωρίς τις αναιρέσεις.)

Background music https://youtu.be/nMO5Ko_77Hk
   

ΧΩΡΟΧΡΌΝΟΣ ΙΔΙΌΤΥΠΟΣ

Κεκλεισμένων των θυρών

Σε χώρο στενό

Σε ώρα παράταιρη

Υπάρχουμε

Για λίγο

Για πολύ

Σφαλισμένων των παραθύρων

Σε διαδικασία απομόνωσης

Ελλείψει οξυγόνου

Αναπνέουμε

Εγώ εσένα

Εσύ εμένα

Εξοστρακισμένων των ονείρων

Σε απόλαυση του παρόντος

Με πλήρη συναίσθηση

Υπερβαίνουμε

 Εαυτόν

Αμφότεροι

Αποκλεισμένων των λογικών

Σε σπουδές λαγνείας

Με επιμελητή τον έρωτα

Σπουδάζουμε

Ψυχή και σώμα

Απ'την αρχή

Πάντα

Κεκλεισμένων των θυρών

Background music: https://youtu.be/F3anBeLtGlo

ΕΛΠΙΔΑ(;)

Τα σχέδια βυθισμένα στο ταβάνι

Τα όνειρα χαλκομανίες στους τοίχους

Στο στόμα γεύση ταγγή από στάχτη

Στο μπαλκόνι χλευαστικά υπολείμματα φεγγαριού

Η σιωπή ισομοιρασμένη σε λεπτές φέτες

Η ανάσα καρφωμένη με το μαχαίρι στον πάγκο

Οι γυάλινες πεταλούδες γδυτές από χρώματα

Κι όμως•

Κοίτα

Απ'τα ρούχα μου κρέμονται ακόμη κλωστές από ελπίδα.

Background music https://youtu.be/A16VcQdTL80

MOODY

Με τα δόντια μου 

Κόβω κι αυτή τη μέρα

Αίμα στο στόμα

/Χαϊκού κακού πρωινού/

Background music https://youtu.be/LsHoZNoSh0s

ΧΟΥΣ ΕΙ

 Όταν ενδύεται το Πνεύμα

Το χωμάτινο σώμα Του

Οι λέξεις μένουν γυμνές

Ανήμπορες

( Μέχρι πότε θα σε σώζει η ποίηση; )

Background music https://youtu.be/c_BcivBprM0

ΠΡΩΙΝΟ

Ηλιαχτίδες δάχτυλα λύνουν έναν έναν τους κόμπους της ραχοκοκαλιάς μου•

Η ελπίδα τεντώνεται νωχελικά.

Background music https://youtu.be/3rV8hYVWjRo 

ΕΝΤΟΣ ΚΙ ΕΚΤΟΣ ΠΑΡΕΝΘΕΣΕΩΝ

Ανοίγω παρενθέσεις με κλώνους από αγιόκλημα

Τοποθετώ επιμελώς τις φωτεινές σκέψεις μου 

Να τις προστατεύσω από την αταξία του μυαλού μου 

Αναπαύονται εκεί αρωματισμένες

Ανέπαφες από την γύρω δυστοπία

Κι αυτό με παρηγορεί.

Τις ζοφερές τις πετάω πέρα απ'τις τελείες

 να τις ξεφορτωθώ

Μα όση δύναμη βάζω στην ρίψη

Τόσο πιο γρήγορα γυρίζουν πίσω

Ανελέητο μπούμερανγκ.

‌

( Εσύ πέρα απ'την τελεία.)

Background music https https://youtu.be/4TYv2PhG89A

ΔΙΑΛΥΣΗ

Διελύθη εις τα εξ ων συνετέθη.  Δυνατότητα ανασύνθεσης αποθαρρυντικά περιορισμένη.

( Εσύ, εγώ, ο κόσμος)

Background music https://youtu.be/p5QfyF9pkHU

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Βαβέλ

 Η μετάφραση του λεχθέντος, η ερμηνεία του υπονοούμενου και η σιωπή της Σφίγγας•

το κουβάρι του νήματος πιο μπερδεμένο. 

( Η γοητεία της παρένθεσης είναι η σκέψη που δεν κράτησες για τον εαυτό σου τελικά. )

Background music https://youtu.be/ii8pDdC8AiQ

ΕΥΡΗΜΑΤΑ

Σκάβοντας

Ανασκαφές στους εαυτούς. Μου.

Σουλάτσο σε μνήμες ερείπια

Αντηχούν φωνήεντα

Αλαλάζοντα οδύνη και χαρά

Σαν τα κύμβαλα του ποιητή

Και κάτι σύμφωνα  

Αγκομαχούν για έξοδο 

Σφυρίζω δίφθογγες σιωπές

Χρυσόσκονη στο χάπι

Μια το πίνεις μια το φτύνεις

Βγαίνω απ'το σώμα. Μου.

(Εσύ να κοιτάς)

background music https://youtu.be/cP6DOzVmDs8

EPIPHANY

 Θεοφάνεια

Γίνε ο σταυρός

Να βουτήξει στα ύδατά σου

Αν είναι να φανεί ο Θεός

Μόνο εκεί να τον περιμένεις

(Αλλά τα περιστέρια κουράστηκαν

Και τα νερά είναι τόσο παγωμένα)

Background music https://youtu.be/wTrESDwOuyg

ΛΟΓΙΚΗ

Περιφράσσω τη λογική μου με σύρματα ηλεκτροφόρα. Ο απλός φράχτης δεν αρκεί πια. Το παράλογο παραέγινε επικίνδυνο τελευταία. 

Τυχαία (;) εικόνα

Διέσχιζε τον δρόμο το άρμα της λογικής κι έψαχνε την αιτία του γεγονότος στην κεντρική λεωφόρο του προφανούς ενώ αυτή, όπως συνήθως, κρυβόταν στα λασπόνερα μιας έρημης παρόδου που έβγαζε σε αδιέξοδο.

( Ή ίσως και στους στήμονες της ξεκάρφωτης άγριας ανεμωνας στην άκρη.)

Background music https://youtu.be/V6hQ9HSKlIE

ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ

 Μικρόκοσμος

Μέσα στο σπίτι μου είναι αλλιώς

Λέξεις κληματαριές κρέμονται απ'το ταβάνι

Ποτάμια από στίχους  ρέουν δίπλα απ'το κρεβάτι μου

Σελίδες αγαπημένων βιβλίων αιωρούνται στον αέρα

Μέσα στο σπίτι μου είναι αλλιώς

Μυρίζει η κανένα με το πορτοκάλι που βράζει στην κουζίνα

Ροδίζουν οι τοίχοι απ'τα όνειρα τα καινούργια

Τραγουδά η σκέψη με νότες κρυστάλλινες ανήκουστες

Μέσα στο σπίτι μου είναι αλλιώς.

Ψάρια καθρέφτες πλέουν σε θάλασσες τοίχους

 Πεταλούδες γεννιούνται σε κομμάτια γυαλιού

Κλαδιά από σφένδαμο αγκαλιάζουν σαν χέρια

Μέσα στο σπίτι μου είναι αλλιώς.

Αφήστε με.

Background music https://youtu.be/kJ4s3G7hgR4

ΤΗΣ ΗΜΈΡΑΣ

 

Περιήλιο

Όταν σε πλησίαζα πολύ

Αλλά πριν σ'αγγίξω•

Πριν καώ.

( Η Γη τουλάχιστον γλιτώνει πάντα.)

Background music https://youtu.be/JvCmg7vSk5Y

ΕΛΑΦΡΑ ΤΗ ΚΑΡΔΙΑ

Η ανακουφιστική ελαφρότητα του είναι.

Περνάς μέρες πνιγμένος σε σκέψεις βαρειές, υπεραναλύεις φράσεις που διάβασες, βυθίζεσαι σε ποιήματα που σου μαστιγώνουν το μυαλό με στίχους δυσερμήνευτους, σκέφτεσαι και ξανασκέφτεσαι προβλήματα χωρίς λύση, ενοχλείσαι με την ανοησία που σε κυκλώνει από παντού, στραβώνεις με την εκνευριστική απάθεια των ανθρώπων, απορείς με την ηλιθιώδη προσέγγισή τους στα δρώμενα γύρω τους, αναθεματίζεις όλα τα στραβά του κόσμου τούτου.

Κι έρχεται μια στιγμή, μια κάποια αυτόκλητη στιγμή, και η ελαφρότητα παίρνει ρεβάνς.

Πιάνεις τον εαυτό σου να μουρμουρίζει ένα σαχλό τραγούδι, ακόμη και να λικνίζεται στο σκοπό του,να χαζογελάς με αστειάκια της συμφοράς, να έχεις μια ακατανίκητη επιθυμία να δεις Χολυγουντιανή ρομαντική κομεντί και το μόνο που σε προβληματίζει να είναι αν το βούτυρο για το κέικ πρέπει να είναι σε θερμοκρασία δωματίου. Για λίγη μόνο ώρα, δεν σε νοιάζουν τα στραβά της ζωής σου και του κόσμου. Δεν σκιάζει το βλέμμα σου η αγωνία, η αδικία, το παράπονο.Δεν ταλαιπωρείσαι στην υπερανάλυση και στην απόπειρα νοηματοδότησης σε συμπεριφορές και καταστάσεις.

Και είναι ωραίο ρε γαμώτο. Είναι ωραίο κι ανακουφιστικό. Κι είναι κυρίως ωραίο γιατί ξέρεις ότι κρατάει λίγο, δεν γίνεται αλλιώς.Τουλάχιστον έτσι είναι για σένα.

Και νομίζω πια, πως είναι σαν αμυντικός μηχανισμός κι αυτό. Πώς ανεβάζεις πυρετό κι αυτό σε προστατεύει με έναν τρόπο, έτσι κι αυτή η αναπάντεχη ελαφρότητα. Την χρειαζόμαστε, μας προστατεύει απ'την παράνοια, απ'την κατάθλιψη, απ'το κάψιμο του συστήματος μας.

Η ανακουφιστική ελαφρότητα που ξεκουράζει το είναι μας.

Αφήνομαι σ'αυτή σε κάθε ευκαιρία, χωρίς τις ενοχές που μας φορτώνει η διανόηση και χωρίς τον σνομπισμό της διαφοροποίησης. Βλέπεις, μεγάλωσα πολύ και αναγνωρίζω πια την ουσία και στο φαινομενικά ανούσιο.

Αφήνομαι. 

Background music https://youtu.be/uDQgIucRQG0

ΣΚΈΨΕΙΣ

Κάποιες κάμπιες σκέψεις

          

Ένα κουκούλι με σκέψεις κάμπιες
Πάλλεται μέσα στο κεφάλι μου
Κάποιες πεθαίνουν έτσι ξαφνικά
Χάνονται σε χωμάτινες σήραγγες
Πριν προλάβω να τις ψηλαφήσω
Άλλες γίνονται πεταλούδες
Με σέρνουν σε κήπους μαγικούς
Να μ' αναστήσουν με χρωμαρώματα
Και κάποιες μούμιες του θανάτου
Να με τραβολογάνε στις πυραμίδες
Εκεί που τα μυστήρια είναι αθάνατα
Τα μυστικά καλά θαμμένα
Κι η Κλεοπάτρα για πάντα ζωντανή.

Background music https://youtu.be/TJAfLE39ZZ8

ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ

 

New Year's Eve

Τελευταία μέρα της χρονιάς σήμερα και σκέφτομαι ότι πιο σοκαριστική και ταυτόχρονα παράδοξη, σε πολλά επίπεδα, χρονιά, δεν έχω ζήσει. Το σοκ του να έρχεσαι αντιμέτωπος με την τραγική αλήθεια ότι η ζωή σου δεν σου ανήκει, ότι αποφασίζουν οι άλλοι ακόμη και για το πώς και πού θα ανασάνεις, είχε κόστος βαρύ.

 Από την άλλη, ένα παράδοξο με κυνηγούσε συνέχεια φέτος. Όσο καλύτερα έμαθα τον εαυτό μου και είδα ξεκάθαρα την αλήθεια του, τόσο θόλωσε η κρίση μου για τους άλλους. Ανατράπηκαν μέσα μου θεωρίες και εικόνες που είχα για πολλούς και έπεσα πολλές φορές απότομα απ' το σύννεφό μου. 

Όση ελευθερία απέκτησα σε προσωπικό επίπεδο, τόσο εγκλωβισμένη στις έξω από μένα συνθήκες βρέθηκα.

Όση χαρά πήρα από ανθρώπους, τόση λύπη μου προκάλεσαν τελικά.

Και κάπως έτσι έχασα θετικά κομμάτια του εαυτού μου, δομικά συστατικά μου,και έπιασα τον εαυτό μου να αφήνεται πολύ συχνά σε σκέψεις και συμπεριφορές κυνικές. Ασπίδα; Αντίδραση; Άλλος θα έλεγε ότι απλώς ωρίμασα. Εγώ το ονομάζω  φθορά και δεν μ' άρέσει.

Αν έχω λοιπόν μια ευχή για τον καινούργιο χρόνο είναι να μου δώσει πίσω τα χαμένα κομμάτια του εαυτού μου και κυρίως να μου ξαναφέρει την ποιητική ματιά με την οποία έβλεπα πάντα τον κόσμο και όσους ζουν σ' αυτόν. Τώρα θα μου πεις...οκ, αλλά...ναι, ξέρω... αλλά "τί νόημα έχει το όνειρο χωρίς μικρές νοθείες;"

background music https://youtu.be/_i5fBY3a5Q0

DAMAGED GOODS

Bad seed or badly broken?

Κάποτε μου εμπιστεύτηκε ένας άνθρωπος που ένιωθα πολύ κοντά μου, την υπαρξιακή του αγωνία για το εάν για τα λάθη και τα στραβά της ζωής του φταίει που τον σακατέψανε οι συνθήκες από μικρό και έγινε damaged goods, broken ,όπως συχνά έλεγε, ή μήπως τελικά ήταν απλώς a bad seed. Ακόμη σαφή απάντηση δεν έχω, κι ούτε μάλλον θα έχω ποτέ, αλλά θα πω με σιγουριά MIND THE GAP between broken people and their erratic attitude. Άμα πέσεις μέσα, κινδυνεύεις να χάσεις τον εαυτό σου, την αλήθεια σου, την επαφή με την πραγματικότητα. Το παιχνίδι αυτό είναι για γερά νεύρα. Πριν μπεις σ΄ αυτό, αναρωτήσου πόσο το θες κι αν αξίζει την ταλαιπωρία. Μπορεί και ναι. 

Έχει σίγουρα ενδιαφέρον πάντως. Έστω και ως άσκηση αυτογνωσίας. Μόνο που τουλάχιστον οι όροι του παιχνιδιού πρέπει να είναι δίκαιοι. Να ξέρεις με τι έχεις να κάνεις. Την ακριβή διάγνωση οφείλει να στην εκμυστηρευτεί ευθύς εξαρχής, κι ας είναι δύσκολο. Δικαιούσαι να γνωρίζεις και υποχρεούται να σου πει. Μόνο έτσι μπορεί να υπάρξει μια κάποια ελπίδα ευόδωσης. 

background music https://youtu.be/Agk1byIie70

ΖΩΗ ΖΩΓΡΑΦΙΣΜΕΝΗ

 Μέσα στον πίνακα

Να χαθώ μια μέρα μέσα στην ζωγραφική. Να έχω ένα σπίτι με την κρεβατοκάμαρα του Βαν Γκογκ, την τραπεζαρία του Καντίνσκι και το κόκκινο δωμάτιο του Ματίς. Στα βάζα να είναι τα τριαντάφυλλα του Ρενουάρ και ο κήπος απέξω να είναι του Μονέ. Να χαζέψω το Παρίσι μέσα απ'το παράθυρο του Σαγκάλ και να μοιάζω στην γυναίκα με τα κόκκινα μαλλιά του Μοντιλιάνι, ενώ τα ρολόγια του Νταλί θα λιώνουν στην μνήμη μου. Να γίνω η κυρία με την βεντάλια του Κλιμτ και να πάρω εγώ το φιλί στο Φιλί του. Να γίνω η Δόνα Ισαβέλλα του Γκόγια και μετά να φορέσω το κολιέ από αγκάθια της Φρίντα Κάλο. Να χορέψω σαν τις μπαλαρίνες του  Ντεγκά, να κοιταχτώ στον καθρέφτη σαν το κορίτσι του Πικάσο και να φάω φρούτα απ το καλάθι του Καραβάτζιο. 

Τόσες εικόνες, κι άλλες τόσες και ξέμεινα τελικά με την κραυγή του Μουντς.

Η ΦΑΝΕΡΗ ΓΟΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΑΓΝΩΣΤΟΥ

 Terra Incognita

          Η γοητεία που ασκεί πάνω μας το άγνωστο, είναι η ευχή και κατάρα που μας ωθεί στην δημιουργία και στην καταστροφή. Το ανακουφιστικό που ενέχει η οικειότητα ανθρώπων και τόπων, είναι συχνά το ίδιο στοιχείο που κάνει το θεριό μέσα μας να βρυχάται πιο δυνατά, για να δηλώσει την ύπαρξή του, να μας κεντρίσει, να μας θυμίσει την δίψα μας για την γνώση που υπάρχει κάπου αλλού. Μας καλεί το ηλιοβασίλεμα της χώρας που δεν ταξιδέψαμε, μας γοητεύει ο άνθρωπος που φανταζόμαστε ότι υπάρχει κάπου, μας ιντριγκάρει ό,τι δεν είδαμε, δεν γευτήκαμε, δεν κατακτήσαμε. 

          Η ίδια αυτή η λαχτάρα όμως που μας δίνει ώθηση και κυρίως την αίσθηση ότι είμαστε ακόμη ζωντανοί, όταν είναι έντονη και βασανιστική, μπορεί να μας ξεγελάσει. Το ανικανοποίητο παραμονεύει στην γωνία να μας χαλάσει την στιγμή, το παρόν, την αξία του ό,τι έχουμε. Την μπολιάζει με το όνειρο και όπως κάθε τι που συγκρίνεται με το όνειρο, βγαίνει ηττημένη, φαντάζει μικρή κι ασήμαντη. 

           Βέβαια, τις περισσότερες φορές νικάει η σοφία και η σύνεση της ευγνωμοσύνης για τα ήδη κεκτημένα, ο φόβος της ύβρης και η δύναμη της λογικής που μας τραβάει απ'τα μαλλιά, όταν η παράτολμη σκέψη φυσήξει μια πνοή επικίνδυνη και απειλητική για τα κεκτημένα μας.

            Νικάει όμως στ'αλήθεια; Ή την κρυφή ήττα της θα την βρούμε χωμένη σε φαινομενικά αναίτιες θλίψεις, σε αδικαιολόγητους θυμούς και ξαφνικούς ψυχαναγκασμούς; 

           Τί είναι άραγε πιο δύσκολο; Να πείσεις τον εαυτό σου για την παρούσα ευτυχία σου ή να μην σταματάς να την κυνηγάς με όποιο κόστος; 

background music https://youtu.be/qrDEq5J-O9Q

ΜΙΚΡΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ

 Βόλτα στον ήλιο

Περπατάω μόνη μου κάτω από έναν αναζωογονητικό ήλιο και νιώθω τις ακτίνες του να ρουφάνε σαν σφουγγάρι την σκοτεινιά από μέσα μου. Φωτίζεται ο κόσμος ξανά κι η ανάσα σαν να ελευθερώνεται από τους κόμπους των τελευταίων ημερών. Αδειάζει το μυαλό και αφήνονται οι αισθήσεις ελεύθερες να βολτάρουν σε μνήμες, να ξυπνήσουν, να ελπίσουν, να απαιτήσουν . Κάτι τέτοιες στιγμές πιάνω το σώμα μου να εύχεται την αποκοπή απ' το μυαλό, ίσως κι απ' την ψυχή ακόμη. Να θέλει να είναι αυτόνομο, απαλλαγμένο απ' τα υπερβολικά βάρη που του φορτώνει το πνεύμα, σαράκι που το τρώει μια ζωή και το υποβάλλει σε στερήσεις, στο όνομα μιας ιδέας, μιας αντίληψης, μιας αυτοαξιολόγησης, ίσως και απλώς μιας ριζωμένης κοινωνικής προκατάληψης που, όπως συμβαίνει συνήθως, ενδύθηκε τον μανδύα της συνειδητής επιλογής για να επιβιώσει.

Ψάχνει το σώμα απενεχοποίηση για τις αισθήσεις του, τις επιθυμίες του. Το έμαθα να ζει στη σκιά του πνεύματος όλα αυτά τα χρόνια και τώρα, όψιμα σχεδόν, εξεγείρεται, σαν έτοιμο να αντιμετωπίσει τον μόνιμο δυνάστη του και να διεκδικήσει ό,τι του αναλογεί.

 Αλλά ξέρεις τί; Κατά βάθος ούτε το ίδιο πια πιστεύει στην αυθυπαρξία του. Έχει μάθει τόσα χρόνια να διακλαδώνεται και να ανθίζει μόνο στην γη του συναισθήματος και της πνευματικής συνάφειας και μόνο του, όσο κι αν διαμαρτύρεται, ξέρει πως είναι αμήχανο κι αδέξιο. Και η επανάστασή του μάλλον ανούσια πια• έτσι, για την τιμή των όπλων μόνο.

background music https://youtu.be/GSUuWz4jNHw

ΕΝΑ ΑΣΤΡΟ

 Θύμηση

Στη γλυκερή ανταλλαγή στιγμών θλιβερών μικροζωών που περνάει μπροστά απ' την οθόνη μου, αρπάζω με την άκρη του ματιού μου κομμάτι του ουρανού μ ένα αστέρι μόνο του, με ύφος τολμηρό κι αντάρτικο, -κι έτσι πιο ωραίο-, και σαν να θυμήθηκα κάτι απ' την ζωή, τότε που έμοιαζε με τον εαυτό της.

Background music  https://youtu.be/OGegIY0hOH8

LOCKDOWN PART 2

 Lockdown thoughts and feelings

🔐Τραβάω με τον χάρακα ίσιες γραμμές.Ζωγραφίζω μόνη μου τα κάγκελα. Μπαίνω πίσω απ'αυτά και παίρνω μαζί μου αγαπημένους ποιητές, μουσικές και κάνα δυο ανθρώπινες θύμησες. Έτσι, για την ψευδαίσθηση ότι εγώ επέλεξα αυτή την φυλακή.

🔐Ασάφεια. Εξάντληση.Θολό τοπίο εντός και εκτός. Ο κόσμος όλος σε εκκρεμότητα.

🔐Μασκα(ρεμενη ) θλίψη all around.

Aσφυξία και κυριολεκτική πλέον, λες και αυτή η μέσα μας δεν ήταν αρκετή.

🔐Το επώδυνο της υπόθεσης δεν είναι  ότι χάσαμε την ελευθερία μας -γιατί πραγματικά ελεύθεροι δεν υπήρξαμε ποτέ έτσι κι αλλιώς-, είναι ότι χάσαμε την επίφασή της. Ήταν μια κάποια παρηγοριά τόσα χρόνια.

🔐(  Πόσο θα αντέξουμε να ζούμε εντός παρενθέσεων; )

🔐Τουλάχιστον θα έχουμε πάντα στίχους για να αντέχουμε τους τοίχους.

🔐Να λιώνει η λογική σου στην κάθε μέρα της αλλόκοτης βίας και στον ορίζοντα τί; 

Ένα χέρι; Σκέτο; 

Και υπάρχει ή το φαντάστηκες;

( Ξέχασες βλέπεις και το άγγιγμα.)

🔐Προσήλθαμε εθελουσίως, ή έστω χωρίς αντίσταση, σ'αυτή την νέα δικτατορία του τρόμου.

( Αυτό να μην ξεχάσουμε να το αφήσουμε απέξω στις μελλοντικές μας αφηγήσεις. )

🔐Σάστισε και το συναίσθημα και δεν βρίσκει λέξη να περιγραφεί.

🔐Πού πουλάν ανάσες να μου πάρω δυο;

🔐Ακόμη κι οι φωνές αισιοδοξίας με κραυγές απόγνωσης μοιάζουν πια.

🔐Χωρίς χρώματα, χωρίς αρώματα, χωρίς αισθήματα, χωρίς αγγίγματα.

🔐Πάρε δυο στίχους. Γερούς. Τέντωσε τους σαν σκοινιά και πέρνα ολόκληρος ανάμεσά τους. Πρώτα το κεφάλι, ύστερα το σώμα . Μείνε εκεί, μέσα στο ποίημα. Χωρίς μάσκα• να ανασάνεις.

🔐Τίποτα πιο θλιβερό από την διαβρωτική επίδραση του Φόβου στις ψυχές και στις συνειδήσεις μας. Απόπειρα αλλοίωσης της ουσίας μας.

🔐Μόνη αντίσταση στο διατεταγμένο σύμπλεγμα Φόβου και Ζόφου η μνήμη και η κρίση. 

(Τουλάχιστον όχι όλα αμάσητα!)

🔐Η βαρβαρότητα της πληροφορίας που σου δόθηκε χωρίς να τη ζητήσεις. 

🔐Κι ένα μόνιμο αίσθημα τύπου επί ποδός πολέμου.

🔐Άλλοτε βολή κατά βολή, άλλοτε βολή κατά ριπάς, τις σφαίρες πάντως τις τρώμε ημερησίως. Κυρίως αυτοπυροβολούμαστε.

🔐Σ' αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα που μας φορέσανε κατάσαρκα ,σ'αυτό το κλουβί με κάγκελα από παράνοια.

 Εδώ θα είμαι μέχρι να μην αντέχω να είμαι.

🔐 Κάποιοι φάροι αχνοφαίνονταν που και που, σβήνουν κι αυτοί. Με ένα φακό στο χέρι πόσο μακριά να πας; Τελειώνουν κι οι μπαταρίες. Ξεμείναμε στα πέριξ.

background music https://youtu.be/WUOtCLOXgm8

ΤΟ ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΜΟΥ

Γυμνό τετράδιο

Γυμνό το τετράδιο, απορημένο το ποίημα. Ζωντανός ο ποιητής.

Μηδέν. Ούτε μη ούτε δεν.
(Άρωμα μου μυρίζει)

Ετικέτες

Όλα μου τα τετράδια είχαν ετικέτες καθαρογραμμένες
Γράμματα καλλιγραφικά
Η ετικέτα (νόμιζα) λέει πολλά για τον μαθητή
Πρώτη ώρα ήταν θυμάμαι
Ποίηση είχαμε
Και πάνω στην επανάσταση του στίχου,
στην έξαψη της απαγγελίας,
κάνω μια έτσι και ξεκολλάω την ετικέτα
(Ξανακολλάει μετά;)

Καινούρια σελίδα

Κάθε φορά που γυρίζεις σελίδα για να γράψεις μια καινούρια στη ζωή σου, το γράμματα βγαίνουν όλο και πιο αχνά. Εξαντλείται σταδιακά η δύναμή σου και η πίστη σου στο μολύβι, στο χαρτί, μη σου πω και σ'όλο το τετράδιο. Άσε που σβήνε σβήνε, σώνεται κι η γόμα, σκίσε σκίσε σελίδες, σώνεται και το τετράδιο. Με το εξώφυλλο θα μείνουμε στο τέλος.

Background music https://youtu.be/7synIC_7zZI

ΣΤΟ ΒΛΕΜΜΑ

 Στα μάτια

Τα πρώτα πρώτα δευτερόλεπτα που απευθύνεσαι στον άνθρωπο και τον κοιτάς στα μάτια, εκεί πιάνεις την αλήθεια της στιγμής του. Πριν προλάβουν και παρέμβουν οι διαφόρων τύπων συμβάσεις.

Βackground music https://youtu.be/XSbcW7Id0I0

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ

 Me, myself and I

Ωραίο ήχο κάνουν τα κουτάκια στο μυαλό μου που σπάνε.
Είχα βάλει εκεί τακτικές και βολεμένες τόσες σκέψεις.
Ωραίο ήχο, ναι. 
Αν και λίγο τρομακτικό.

Η εξάντληση που επιφέρει η επίγνωση του μάταιου ( της λέξης, της φωτιάς, του επιφωνήματος ) οδηγεί συχνά στη σιωπή. Απάθεια το λένε ή αδιέξοδο;

Ναι, στην αοριστία του κενού κουλουριάζομαι συχνά. Με κλειστά μάτια μοιάζει φωλιά.

 ( Κουράστηκα.)

Θα πάψουν άραγε ποτέ να με εκπλήσσουν οι άνθρωποι ή θα είμαι πάντα με ένα Ω! στη σκέψη;

Η απόχρωση της λέξης. Το χρώμα της φράσης. Η επίδραση τους πάνω μου και μέσα μου.

 

Aπ΄όπου.

Έρχομαι, εξέρχομαι, ενίοτε υπεισέρχομαι, κυρίως αντιπαρέρχομαι. 

( Λέω να φύγω τελικά )

Η βία της ξαφνικής εικόνας. Και δεν γίνονται και όλες delete. Κάτι μένει και μ' αρρωσταίνει.

Μου έπεσε το πρώτο άλφα από το θαύμα. Μ' έπιασε εξαπίνης η συνειδητοποίηση αυτή. Μα πρόσεχα τόσο.

Μου αρέσει αυτή που γίνομαι περισσότερο από αυτή που είμαι.

Note to self:

Να επιλέγω ανθρώπους που με εμπνέουν να είμαι η καλύτερη εκδοχή μου. Ο κακός εαυτός μου με ταράζει.

Note to self:

Να μην τιμωρώ το μέλλον για το κακό παρελθόν.

Κι αυτή η επιμονή μου να βλέπω ένα κάποιο φως σε κάθε ανθρώπινο σκοτάδι έχει αρχίσει να με σκοτεινιάζει ανησυχητικά.

Λιγοστεύω.

(Αν) ισορροπώ επικίνδυνα.

Οι γέροι κλαίνε πιο εύκολα ή τα μικρά παιδιά;

Να κατατάξω κι εγώ την ψυχή μου κάπου.

Ζωσμένη εκρηκτικά ματαιότητας κυκλοφορούσα και σήμερα.

Ο πραγματικός εαυτός μου εγκλωβίστηκε μέσα στη ζωή μου.

Και σαν πεθάνω, δέντρο να με κάνετε. Να είμαι όπως έζησα. Πόδια ρίζες γερά στην γη, χέρια κλαδιά υψωμένα στον ουρανό.

Background music https://youtu.be/tT2gVblzFvY

ΣΧΟΛΙΚΗ ΤΑΞΗ 2020-21

 Ο φετινός Σεπτέμβρης

Έχεις δει δεκάδες εφηβικά μάτια πάνω από την μάσκες να καρφώνουν το βλέμμα τους στο δικό σου;

Ένας συμφυρμός θλίψης, θυμού, αγανάκτησης και απορίας. 

Έχεις αναγκαστεί να αποτρέψεις το άγγιγμα , την εγγύτητα; Να επιπλήξεις για το αξίωμα της ζωής, την όποια επαφή;

Κομμένα φτερά, βίαια ξεριζωμένη χαρά, υποχρεωτικός αυτισμός.

Και συ να συναισθάνεσαι, να αποδυναμώνεσαι και να συρρικνώνεσαι.

 Ασφυξία.

Background music https://youtu.be/YR5ApYxkU-U

ΕΡΩΣ Ο ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟΣ

Modern lovers

Και βλέπω ανθρώπους
 σε κύκλο τραγικό,
τόσο όσο και φαιδρό. 
Στροφές, επιστροφές,
 φάσεις, αντιφάσεις, 
νευρώσεις, ψυχώσεις,
πιασμένες από χέρια 
που φιλήθηκαν, δαγκώθηκαν, 
προδόθηκαν, ξαναπιάστηκαν. 
Στο λούνα παρκ 
των ψευδαισθήσεων

 και των παραισθήσεων 
πώς βρέθηκα;

Background music https://youtu.be/GSJdhd0stAg

LOVE

 Amor vincit omnia και άλλες πανωλεθρίες

Η κυκλοθυμία της Άνοιξης

Και η αμφισημία των ματιών σου

Έτσι ορίζω εγώ τη γοητεία

Όλοι χρειαζόμαστε έναν μεγάλο έρωτα για άλλοθι όταν βυθιζόμαστε στην απελπισία μας.   Έτσι, για να βγάζει η πίκρα ένα κάποιο νόημα.

Βγάλε τα αγκάθια της νομοτέλειας απ' το μυαλό μου

 αν μπορείς.

'Οχι το να προσπαθείς να είσαι τέλειος, αλλά αντιθέτως, το να μην φοβάσαι να μου εκθέσεις το ατελές σου, αυτό σε κάνει ερωτεύσιμο.

Σε μια σταλαματιά λέξης σε βρίσκω, 

σ' έναν ωκεανό αριθμών σε χάνω. 

Μείνε λίγο ακίνητος να σε δω.

Από χρώματα, για μένα να φοράς μόνο διάφανο. 

Είναι ωραίο να σε βλέπω χωρίς τις αποχρώσεις των άλλων. 

Τhe invigorating new.

Κι όλοι μπλεγμένοι σε πλέγματα από συμπλέγματα.

Να ανακαλύψουμε την απλότητα στην πολυπλοκότητά μας. 

Να ρέουμε. Μαζί.

Του έρωτα η άλωση, του εαυτού ανάλωση.

Μην μ' ακουμπάς όταν στάζει το βλέμμα σου αμφιβολία 

και το χάδι σου δισταγμό.

Αποπροσανατολισμός πλήρης

με πυξίδα εσένα.

Ίμερος ανήμερος

Ο έρωτας χάδι στην πληγή. 

Απαλό νά' ναι μόνο. Δεν αντέχω  άλλο πόνο.

Να γλείψω τον πόνο αργά από τα δάχτυλά σου. 

Και μετά μίλα μου για την ασθενή σάρκα.

Και βάσανο και βάλσαμο.

Το φιλί.

 Μια υποψία άνοιξης καταμεσής του φθινοπώρου.

Αακαρδαμυκτί. Από λατρεία.

Αλλιώς βαριέμαι.

Και πόσο έρωτα να πληκτρολογήσεις;

Παρατηρείται αλλαγή ανθρώπων

 πιο γρήγορα κι από αλλαγή πίστας σε βιντεοπαιχνίδια. 

(Και η σφαγη συνεχίζεται.)

Μισές, λειψές, εικονικές, πλασματικές αλληλεπιδράσεις.

Δεν θέλω να ξεχάσω την αλήθεια του απτού.

Ματαιώθηκαν τόσες λέξεις μες στην παρόρμηση ή την ψευδαίσθηση, που δεν θα έχει μείνει καμία να εκφράσει το Αληθινό και το Ωραίο.

Των καιρών

Προσομοίωση έρωτα μες στην προσομοίωση ζωής.

Τα αληθινά πότε θα ξανάρθουν;

Συνάντησα τυχαία την λέξη "εύθρυπτος" σήμερα 

και σκέφτηκα τον κόσμο, την σύνθεσή του

και σένα.

Για να λυθεί η εξίσωση με δύο αγνώστους

 χρειάζεται γνώση και ικανότητα.

 Και δεν μιλώ για μαθηματικά.

Χιόνισαν στην ψυχή μας τόσοι άνθρωποι• λιώνει άραγε αυτός ο πάγος;

Background music https://youtu.be/NGorjBVag0I