ΣΚΈΨΕΙΣ

Κάποιες κάμπιες σκέψεις

          

Ένα κουκούλι με σκέψεις κάμπιες
Πάλλεται μέσα στο κεφάλι μου
Κάποιες πεθαίνουν έτσι ξαφνικά
Χάνονται σε χωμάτινες σήραγγες
Πριν προλάβω να τις ψηλαφήσω
Άλλες γίνονται πεταλούδες
Με σέρνουν σε κήπους μαγικούς
Να μ' αναστήσουν με χρωμαρώματα
Και κάποιες μούμιες του θανάτου
Να με τραβολογάνε στις πυραμίδες
Εκεί που τα μυστήρια είναι αθάνατα
Τα μυστικά καλά θαμμένα
Κι η Κλεοπάτρα για πάντα ζωντανή.

Background music https://youtu.be/TJAfLE39ZZ8

ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ

 

New Year's Eve

Τελευταία μέρα της χρονιάς σήμερα και σκέφτομαι ότι πιο σοκαριστική και ταυτόχρονα παράδοξη, σε πολλά επίπεδα, χρονιά, δεν έχω ζήσει. Το σοκ του να έρχεσαι αντιμέτωπος με την τραγική αλήθεια ότι η ζωή σου δεν σου ανήκει, ότι αποφασίζουν οι άλλοι ακόμη και για το πώς και πού θα ανασάνεις, είχε κόστος βαρύ.

 Από την άλλη, ένα παράδοξο με κυνηγούσε συνέχεια φέτος. Όσο καλύτερα έμαθα τον εαυτό μου και είδα ξεκάθαρα την αλήθεια του, τόσο θόλωσε η κρίση μου για τους άλλους. Ανατράπηκαν μέσα μου θεωρίες και εικόνες που είχα για πολλούς και έπεσα πολλές φορές απότομα απ' το σύννεφό μου. 

Όση ελευθερία απέκτησα σε προσωπικό επίπεδο, τόσο εγκλωβισμένη στις έξω από μένα συνθήκες βρέθηκα.

Όση χαρά πήρα από ανθρώπους, τόση λύπη μου προκάλεσαν τελικά.

Και κάπως έτσι έχασα θετικά κομμάτια του εαυτού μου, δομικά συστατικά μου,και έπιασα τον εαυτό μου να αφήνεται πολύ συχνά σε σκέψεις και συμπεριφορές κυνικές. Ασπίδα; Αντίδραση; Άλλος θα έλεγε ότι απλώς ωρίμασα. Εγώ το ονομάζω  φθορά και δεν μ' άρέσει.

Αν έχω λοιπόν μια ευχή για τον καινούργιο χρόνο είναι να μου δώσει πίσω τα χαμένα κομμάτια του εαυτού μου και κυρίως να μου ξαναφέρει την ποιητική ματιά με την οποία έβλεπα πάντα τον κόσμο και όσους ζουν σ' αυτόν. Τώρα θα μου πεις...οκ, αλλά...ναι, ξέρω... αλλά "τί νόημα έχει το όνειρο χωρίς μικρές νοθείες;"

background music https://youtu.be/_i5fBY3a5Q0

DAMAGED GOODS

Bad seed or badly broken?

Κάποτε μου εμπιστεύτηκε ένας άνθρωπος που ένιωθα πολύ κοντά μου, την υπαρξιακή του αγωνία για το εάν για τα λάθη και τα στραβά της ζωής του φταίει που τον σακατέψανε οι συνθήκες από μικρό και έγινε damaged goods, broken ,όπως συχνά έλεγε, ή μήπως τελικά ήταν απλώς a bad seed. Ακόμη σαφή απάντηση δεν έχω, κι ούτε μάλλον θα έχω ποτέ, αλλά θα πω με σιγουριά MIND THE GAP between broken people and their erratic attitude. Άμα πέσεις μέσα, κινδυνεύεις να χάσεις τον εαυτό σου, την αλήθεια σου, την επαφή με την πραγματικότητα. Το παιχνίδι αυτό είναι για γερά νεύρα. Πριν μπεις σ΄ αυτό, αναρωτήσου πόσο το θες κι αν αξίζει την ταλαιπωρία. Μπορεί και ναι. 

Έχει σίγουρα ενδιαφέρον πάντως. Έστω και ως άσκηση αυτογνωσίας. Μόνο που τουλάχιστον οι όροι του παιχνιδιού πρέπει να είναι δίκαιοι. Να ξέρεις με τι έχεις να κάνεις. Την ακριβή διάγνωση οφείλει να στην εκμυστηρευτεί ευθύς εξαρχής, κι ας είναι δύσκολο. Δικαιούσαι να γνωρίζεις και υποχρεούται να σου πει. Μόνο έτσι μπορεί να υπάρξει μια κάποια ελπίδα ευόδωσης. 

background music https://youtu.be/Agk1byIie70

ΖΩΗ ΖΩΓΡΑΦΙΣΜΕΝΗ

 Μέσα στον πίνακα

Να χαθώ μια μέρα μέσα στην ζωγραφική. Να έχω ένα σπίτι με την κρεβατοκάμαρα του Βαν Γκογκ, την τραπεζαρία του Καντίνσκι και το κόκκινο δωμάτιο του Ματίς. Στα βάζα να είναι τα τριαντάφυλλα του Ρενουάρ και ο κήπος απέξω να είναι του Μονέ. Να χαζέψω το Παρίσι μέσα απ'το παράθυρο του Σαγκάλ και να μοιάζω στην γυναίκα με τα κόκκινα μαλλιά του Μοντιλιάνι, ενώ τα ρολόγια του Νταλί θα λιώνουν στην μνήμη μου. Να γίνω η κυρία με την βεντάλια του Κλιμτ και να πάρω εγώ το φιλί στο Φιλί του. Να γίνω η Δόνα Ισαβέλλα του Γκόγια και μετά να φορέσω το κολιέ από αγκάθια της Φρίντα Κάλο. Να χορέψω σαν τις μπαλαρίνες του  Ντεγκά, να κοιταχτώ στον καθρέφτη σαν το κορίτσι του Πικάσο και να φάω φρούτα απ το καλάθι του Καραβάτζιο. 

Τόσες εικόνες, κι άλλες τόσες και ξέμεινα τελικά με την κραυγή του Μουντς.

Η ΦΑΝΕΡΗ ΓΟΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΑΓΝΩΣΤΟΥ

 Terra Incognita

          Η γοητεία που ασκεί πάνω μας το άγνωστο, είναι η ευχή και κατάρα που μας ωθεί στην δημιουργία και στην καταστροφή. Το ανακουφιστικό που ενέχει η οικειότητα ανθρώπων και τόπων, είναι συχνά το ίδιο στοιχείο που κάνει το θεριό μέσα μας να βρυχάται πιο δυνατά, για να δηλώσει την ύπαρξή του, να μας κεντρίσει, να μας θυμίσει την δίψα μας για την γνώση που υπάρχει κάπου αλλού. Μας καλεί το ηλιοβασίλεμα της χώρας που δεν ταξιδέψαμε, μας γοητεύει ο άνθρωπος που φανταζόμαστε ότι υπάρχει κάπου, μας ιντριγκάρει ό,τι δεν είδαμε, δεν γευτήκαμε, δεν κατακτήσαμε. 

          Η ίδια αυτή η λαχτάρα όμως που μας δίνει ώθηση και κυρίως την αίσθηση ότι είμαστε ακόμη ζωντανοί, όταν είναι έντονη και βασανιστική, μπορεί να μας ξεγελάσει. Το ανικανοποίητο παραμονεύει στην γωνία να μας χαλάσει την στιγμή, το παρόν, την αξία του ό,τι έχουμε. Την μπολιάζει με το όνειρο και όπως κάθε τι που συγκρίνεται με το όνειρο, βγαίνει ηττημένη, φαντάζει μικρή κι ασήμαντη. 

           Βέβαια, τις περισσότερες φορές νικάει η σοφία και η σύνεση της ευγνωμοσύνης για τα ήδη κεκτημένα, ο φόβος της ύβρης και η δύναμη της λογικής που μας τραβάει απ'τα μαλλιά, όταν η παράτολμη σκέψη φυσήξει μια πνοή επικίνδυνη και απειλητική για τα κεκτημένα μας.

            Νικάει όμως στ'αλήθεια; Ή την κρυφή ήττα της θα την βρούμε χωμένη σε φαινομενικά αναίτιες θλίψεις, σε αδικαιολόγητους θυμούς και ξαφνικούς ψυχαναγκασμούς; 

           Τί είναι άραγε πιο δύσκολο; Να πείσεις τον εαυτό σου για την παρούσα ευτυχία σου ή να μην σταματάς να την κυνηγάς με όποιο κόστος; 

background music https://youtu.be/qrDEq5J-O9Q

ΜΙΚΡΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ

 Βόλτα στον ήλιο

Περπατάω μόνη μου κάτω από έναν αναζωογονητικό ήλιο και νιώθω τις ακτίνες του να ρουφάνε σαν σφουγγάρι την σκοτεινιά από μέσα μου. Φωτίζεται ο κόσμος ξανά κι η ανάσα σαν να ελευθερώνεται από τους κόμπους των τελευταίων ημερών. Αδειάζει το μυαλό και αφήνονται οι αισθήσεις ελεύθερες να βολτάρουν σε μνήμες, να ξυπνήσουν, να ελπίσουν, να απαιτήσουν . Κάτι τέτοιες στιγμές πιάνω το σώμα μου να εύχεται την αποκοπή απ' το μυαλό, ίσως κι απ' την ψυχή ακόμη. Να θέλει να είναι αυτόνομο, απαλλαγμένο απ' τα υπερβολικά βάρη που του φορτώνει το πνεύμα, σαράκι που το τρώει μια ζωή και το υποβάλλει σε στερήσεις, στο όνομα μιας ιδέας, μιας αντίληψης, μιας αυτοαξιολόγησης, ίσως και απλώς μιας ριζωμένης κοινωνικής προκατάληψης που, όπως συμβαίνει συνήθως, ενδύθηκε τον μανδύα της συνειδητής επιλογής για να επιβιώσει.

Ψάχνει το σώμα απενεχοποίηση για τις αισθήσεις του, τις επιθυμίες του. Το έμαθα να ζει στη σκιά του πνεύματος όλα αυτά τα χρόνια και τώρα, όψιμα σχεδόν, εξεγείρεται, σαν έτοιμο να αντιμετωπίσει τον μόνιμο δυνάστη του και να διεκδικήσει ό,τι του αναλογεί.

 Αλλά ξέρεις τί; Κατά βάθος ούτε το ίδιο πια πιστεύει στην αυθυπαρξία του. Έχει μάθει τόσα χρόνια να διακλαδώνεται και να ανθίζει μόνο στην γη του συναισθήματος και της πνευματικής συνάφειας και μόνο του, όσο κι αν διαμαρτύρεται, ξέρει πως είναι αμήχανο κι αδέξιο. Και η επανάστασή του μάλλον ανούσια πια• έτσι, για την τιμή των όπλων μόνο.

background music https://youtu.be/GSUuWz4jNHw

ΕΝΑ ΑΣΤΡΟ

 Θύμηση

Στη γλυκερή ανταλλαγή στιγμών θλιβερών μικροζωών που περνάει μπροστά απ' την οθόνη μου, αρπάζω με την άκρη του ματιού μου κομμάτι του ουρανού μ ένα αστέρι μόνο του, με ύφος τολμηρό κι αντάρτικο, -κι έτσι πιο ωραίο-, και σαν να θυμήθηκα κάτι απ' την ζωή, τότε που έμοιαζε με τον εαυτό της.

Background music  https://youtu.be/OGegIY0hOH8

LOCKDOWN PART 2

 Lockdown thoughts and feelings

🔐Τραβάω με τον χάρακα ίσιες γραμμές.Ζωγραφίζω μόνη μου τα κάγκελα. Μπαίνω πίσω απ'αυτά και παίρνω μαζί μου αγαπημένους ποιητές, μουσικές και κάνα δυο ανθρώπινες θύμησες. Έτσι, για την ψευδαίσθηση ότι εγώ επέλεξα αυτή την φυλακή.

🔐Ασάφεια. Εξάντληση.Θολό τοπίο εντός και εκτός. Ο κόσμος όλος σε εκκρεμότητα.

🔐Μασκα(ρεμενη ) θλίψη all around.

Aσφυξία και κυριολεκτική πλέον, λες και αυτή η μέσα μας δεν ήταν αρκετή.

🔐Το επώδυνο της υπόθεσης δεν είναι  ότι χάσαμε την ελευθερία μας -γιατί πραγματικά ελεύθεροι δεν υπήρξαμε ποτέ έτσι κι αλλιώς-, είναι ότι χάσαμε την επίφασή της. Ήταν μια κάποια παρηγοριά τόσα χρόνια.

🔐(  Πόσο θα αντέξουμε να ζούμε εντός παρενθέσεων; )

🔐Τουλάχιστον θα έχουμε πάντα στίχους για να αντέχουμε τους τοίχους.

🔐Να λιώνει η λογική σου στην κάθε μέρα της αλλόκοτης βίας και στον ορίζοντα τί; 

Ένα χέρι; Σκέτο; 

Και υπάρχει ή το φαντάστηκες;

( Ξέχασες βλέπεις και το άγγιγμα.)

🔐Προσήλθαμε εθελουσίως, ή έστω χωρίς αντίσταση, σ'αυτή την νέα δικτατορία του τρόμου.

( Αυτό να μην ξεχάσουμε να το αφήσουμε απέξω στις μελλοντικές μας αφηγήσεις. )

🔐Σάστισε και το συναίσθημα και δεν βρίσκει λέξη να περιγραφεί.

🔐Πού πουλάν ανάσες να μου πάρω δυο;

🔐Ακόμη κι οι φωνές αισιοδοξίας με κραυγές απόγνωσης μοιάζουν πια.

🔐Χωρίς χρώματα, χωρίς αρώματα, χωρίς αισθήματα, χωρίς αγγίγματα.

🔐Πάρε δυο στίχους. Γερούς. Τέντωσε τους σαν σκοινιά και πέρνα ολόκληρος ανάμεσά τους. Πρώτα το κεφάλι, ύστερα το σώμα . Μείνε εκεί, μέσα στο ποίημα. Χωρίς μάσκα• να ανασάνεις.

🔐Τίποτα πιο θλιβερό από την διαβρωτική επίδραση του Φόβου στις ψυχές και στις συνειδήσεις μας. Απόπειρα αλλοίωσης της ουσίας μας.

🔐Μόνη αντίσταση στο διατεταγμένο σύμπλεγμα Φόβου και Ζόφου η μνήμη και η κρίση. 

(Τουλάχιστον όχι όλα αμάσητα!)

🔐Η βαρβαρότητα της πληροφορίας που σου δόθηκε χωρίς να τη ζητήσεις. 

🔐Κι ένα μόνιμο αίσθημα τύπου επί ποδός πολέμου.

🔐Άλλοτε βολή κατά βολή, άλλοτε βολή κατά ριπάς, τις σφαίρες πάντως τις τρώμε ημερησίως. Κυρίως αυτοπυροβολούμαστε.

🔐Σ' αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα που μας φορέσανε κατάσαρκα ,σ'αυτό το κλουβί με κάγκελα από παράνοια.

 Εδώ θα είμαι μέχρι να μην αντέχω να είμαι.

🔐 Κάποιοι φάροι αχνοφαίνονταν που και που, σβήνουν κι αυτοί. Με ένα φακό στο χέρι πόσο μακριά να πας; Τελειώνουν κι οι μπαταρίες. Ξεμείναμε στα πέριξ.

background music https://youtu.be/WUOtCLOXgm8

ΤΟ ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΜΟΥ

Γυμνό τετράδιο

Γυμνό το τετράδιο, απορημένο το ποίημα. Ζωντανός ο ποιητής.

Μηδέν. Ούτε μη ούτε δεν.
(Άρωμα μου μυρίζει)

Ετικέτες

Όλα μου τα τετράδια είχαν ετικέτες καθαρογραμμένες
Γράμματα καλλιγραφικά
Η ετικέτα (νόμιζα) λέει πολλά για τον μαθητή
Πρώτη ώρα ήταν θυμάμαι
Ποίηση είχαμε
Και πάνω στην επανάσταση του στίχου,
στην έξαψη της απαγγελίας,
κάνω μια έτσι και ξεκολλάω την ετικέτα
(Ξανακολλάει μετά;)

Καινούρια σελίδα

Κάθε φορά που γυρίζεις σελίδα για να γράψεις μια καινούρια στη ζωή σου, το γράμματα βγαίνουν όλο και πιο αχνά. Εξαντλείται σταδιακά η δύναμή σου και η πίστη σου στο μολύβι, στο χαρτί, μη σου πω και σ'όλο το τετράδιο. Άσε που σβήνε σβήνε, σώνεται κι η γόμα, σκίσε σκίσε σελίδες, σώνεται και το τετράδιο. Με το εξώφυλλο θα μείνουμε στο τέλος.

Background music https://youtu.be/7synIC_7zZI

ΣΤΟ ΒΛΕΜΜΑ

 Στα μάτια

Τα πρώτα πρώτα δευτερόλεπτα που απευθύνεσαι στον άνθρωπο και τον κοιτάς στα μάτια, εκεί πιάνεις την αλήθεια της στιγμής του. Πριν προλάβουν και παρέμβουν οι διαφόρων τύπων συμβάσεις.

Βackground music https://youtu.be/XSbcW7Id0I0

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ

 Me, myself and I

Ωραίο ήχο κάνουν τα κουτάκια στο μυαλό μου που σπάνε.
Είχα βάλει εκεί τακτικές και βολεμένες τόσες σκέψεις.
Ωραίο ήχο, ναι. 
Αν και λίγο τρομακτικό.

Η εξάντληση που επιφέρει η επίγνωση του μάταιου ( της λέξης, της φωτιάς, του επιφωνήματος ) οδηγεί συχνά στη σιωπή. Απάθεια το λένε ή αδιέξοδο;

Ναι, στην αοριστία του κενού κουλουριάζομαι συχνά. Με κλειστά μάτια μοιάζει φωλιά.

 ( Κουράστηκα.)

Θα πάψουν άραγε ποτέ να με εκπλήσσουν οι άνθρωποι ή θα είμαι πάντα με ένα Ω! στη σκέψη;

Η απόχρωση της λέξης. Το χρώμα της φράσης. Η επίδραση τους πάνω μου και μέσα μου.

 

Aπ΄όπου.

Έρχομαι, εξέρχομαι, ενίοτε υπεισέρχομαι, κυρίως αντιπαρέρχομαι. 

( Λέω να φύγω τελικά )

Η βία της ξαφνικής εικόνας. Και δεν γίνονται και όλες delete. Κάτι μένει και μ' αρρωσταίνει.

Μου έπεσε το πρώτο άλφα από το θαύμα. Μ' έπιασε εξαπίνης η συνειδητοποίηση αυτή. Μα πρόσεχα τόσο.

Μου αρέσει αυτή που γίνομαι περισσότερο από αυτή που είμαι.

Note to self:

Να επιλέγω ανθρώπους που με εμπνέουν να είμαι η καλύτερη εκδοχή μου. Ο κακός εαυτός μου με ταράζει.

Note to self:

Να μην τιμωρώ το μέλλον για το κακό παρελθόν.

Κι αυτή η επιμονή μου να βλέπω ένα κάποιο φως σε κάθε ανθρώπινο σκοτάδι έχει αρχίσει να με σκοτεινιάζει ανησυχητικά.

Λιγοστεύω.

(Αν) ισορροπώ επικίνδυνα.

Οι γέροι κλαίνε πιο εύκολα ή τα μικρά παιδιά;

Να κατατάξω κι εγώ την ψυχή μου κάπου.

Ζωσμένη εκρηκτικά ματαιότητας κυκλοφορούσα και σήμερα.

Ο πραγματικός εαυτός μου εγκλωβίστηκε μέσα στη ζωή μου.

Και σαν πεθάνω, δέντρο να με κάνετε. Να είμαι όπως έζησα. Πόδια ρίζες γερά στην γη, χέρια κλαδιά υψωμένα στον ουρανό.

Background music https://youtu.be/tT2gVblzFvY

ΣΧΟΛΙΚΗ ΤΑΞΗ 2020-21

 Ο φετινός Σεπτέμβρης

Έχεις δει δεκάδες εφηβικά μάτια πάνω από την μάσκες να καρφώνουν το βλέμμα τους στο δικό σου;

Ένας συμφυρμός θλίψης, θυμού, αγανάκτησης και απορίας. 

Έχεις αναγκαστεί να αποτρέψεις το άγγιγμα , την εγγύτητα; Να επιπλήξεις για το αξίωμα της ζωής, την όποια επαφή;

Κομμένα φτερά, βίαια ξεριζωμένη χαρά, υποχρεωτικός αυτισμός.

Και συ να συναισθάνεσαι, να αποδυναμώνεσαι και να συρρικνώνεσαι.

 Ασφυξία.

Background music https://youtu.be/YR5ApYxkU-U

ΕΡΩΣ Ο ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟΣ

Modern lovers

Και βλέπω ανθρώπους
 σε κύκλο τραγικό,
τόσο όσο και φαιδρό. 
Στροφές, επιστροφές,
 φάσεις, αντιφάσεις, 
νευρώσεις, ψυχώσεις,
πιασμένες από χέρια 
που φιλήθηκαν, δαγκώθηκαν, 
προδόθηκαν, ξαναπιάστηκαν. 
Στο λούνα παρκ 
των ψευδαισθήσεων

 και των παραισθήσεων 
πώς βρέθηκα;

Background music https://youtu.be/GSJdhd0stAg

LOVE

 Amor vincit omnia και άλλες πανωλεθρίες

Η κυκλοθυμία της Άνοιξης

Και η αμφισημία των ματιών σου

Έτσι ορίζω εγώ τη γοητεία

Όλοι χρειαζόμαστε έναν μεγάλο έρωτα για άλλοθι όταν βυθιζόμαστε στην απελπισία μας.   Έτσι, για να βγάζει η πίκρα ένα κάποιο νόημα.

Βγάλε τα αγκάθια της νομοτέλειας απ' το μυαλό μου

 αν μπορείς.

'Οχι το να προσπαθείς να είσαι τέλειος, αλλά αντιθέτως, το να μην φοβάσαι να μου εκθέσεις το ατελές σου, αυτό σε κάνει ερωτεύσιμο.

Σε μια σταλαματιά λέξης σε βρίσκω, 

σ' έναν ωκεανό αριθμών σε χάνω. 

Μείνε λίγο ακίνητος να σε δω.

Από χρώματα, για μένα να φοράς μόνο διάφανο. 

Είναι ωραίο να σε βλέπω χωρίς τις αποχρώσεις των άλλων. 

Τhe invigorating new.

Κι όλοι μπλεγμένοι σε πλέγματα από συμπλέγματα.

Να ανακαλύψουμε την απλότητα στην πολυπλοκότητά μας. 

Να ρέουμε. Μαζί.

Του έρωτα η άλωση, του εαυτού ανάλωση.

Μην μ' ακουμπάς όταν στάζει το βλέμμα σου αμφιβολία 

και το χάδι σου δισταγμό.

Αποπροσανατολισμός πλήρης

με πυξίδα εσένα.

Ίμερος ανήμερος

Ο έρωτας χάδι στην πληγή. 

Απαλό νά' ναι μόνο. Δεν αντέχω  άλλο πόνο.

Να γλείψω τον πόνο αργά από τα δάχτυλά σου. 

Και μετά μίλα μου για την ασθενή σάρκα.

Και βάσανο και βάλσαμο.

Το φιλί.

 Μια υποψία άνοιξης καταμεσής του φθινοπώρου.

Αακαρδαμυκτί. Από λατρεία.

Αλλιώς βαριέμαι.

Και πόσο έρωτα να πληκτρολογήσεις;

Παρατηρείται αλλαγή ανθρώπων

 πιο γρήγορα κι από αλλαγή πίστας σε βιντεοπαιχνίδια. 

(Και η σφαγη συνεχίζεται.)

Μισές, λειψές, εικονικές, πλασματικές αλληλεπιδράσεις.

Δεν θέλω να ξεχάσω την αλήθεια του απτού.

Ματαιώθηκαν τόσες λέξεις μες στην παρόρμηση ή την ψευδαίσθηση, που δεν θα έχει μείνει καμία να εκφράσει το Αληθινό και το Ωραίο.

Των καιρών

Προσομοίωση έρωτα μες στην προσομοίωση ζωής.

Τα αληθινά πότε θα ξανάρθουν;

Συνάντησα τυχαία την λέξη "εύθρυπτος" σήμερα 

και σκέφτηκα τον κόσμο, την σύνθεσή του

και σένα.

Για να λυθεί η εξίσωση με δύο αγνώστους

 χρειάζεται γνώση και ικανότητα.

 Και δεν μιλώ για μαθηματικά.

Χιόνισαν στην ψυχή μας τόσοι άνθρωποι• λιώνει άραγε αυτός ο πάγος;

Background music https://youtu.be/NGorjBVag0I

ΣΗΜΕΙΑ ΣΤΙΞΗΣ

 Σημεία στίξης

Πόσο να λείπει στον κήπο η περισπωμένη του ήτα του•

Ήταν, όσο να πεις, μια ωραία αίσθηση σκέπης.

Χασκουν οι λεξεις απορημενες χωρις την οξεια τους. 

Ατονουν κι αυτες στην γενικη ατονια.

Με δασεία θά' γραφα το όνομά σου, κι ας ξεκινάει με σύμφωνο. Θυμάμαι πόσο με γοήτευε η σπανιότητα αυτού του πνεύματος. Το ἁλάτι στο αἵμα του ἥρωα και η ἁμαρτία.

Background music https://youtu.be/eObrzGHqdL8

ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΕ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ

Απάντηση

-Κι αν το χέρι της; 

-θα το'φερνα στο πρόσωπό μου για δροσιά

- Κι αν τα μάτια της;

-θα' πνιγα μέσα τους παλιές αντάρες

-Κι αν την λέξη την έλεγε;

-θα πέζευα πάλι το όνειρο

-Κι όλη μέρα άνεμος;

-Αφού ο αέρας είμαι εγώ

-Κι όλη νύχτα στάχτες;

-Αφού θα σβήνω τις φωτιές της

Background music https://youtu.be/FdD6RMICpfg

 

ΕΠΙΜΟΝΗ

 Perseverance

Despite everything
Κείμαι ακόμη εκεί που με απόθεσες
Με ξεκουφαίνει λίγο το θεριό που βρυχάται 
But still•
Δώσε νερό στην Αριάδνη πρώτα
Και μετά γύρνα στον λαβύρινθο
Αν δεν σου δείξει το κόλπο με το νήμα
Να έχεις άλλοθι ότι εσύ την άκρη την γύρεψες.

Background music https://youtu.be/oiL9ItjmHRw

A WISH

 Wishful

Να κρυφτώ κάτω απ' το χλωμό σου δέρμα 

Να χαζεύω τις διακλαδώσεις των νεύρων σου αντί για δάση

Να ακούω το αίμα σου να ρέει αντί για ποτάμια

Να γίνεις ο κόσμος μου

Για ένα βράδυ•

Έτσι ζώντας υποδόρια σου μια νύχτα

Να έρθει λέει το πρωί

 και όλα τα στραβά νά'χουν ισιώσει

Όλα τα σκοτάδια να έχουν στερέψει

Όλα τα φώτα να έχουν ανάψει

Ζωή να γίνει απ'την αρχή.

Background music https://youtu.be/FbFVHiimnL4

OUR WINGS

 Broken wings

The tossed feathers of our broken wings
Leaving black marks on blank space
(Verses screaming of darkness) 
Led us to each other's path
Grateful to the feathers scattered 
The wind of Fortune brought them here 
( a sacred land of magic in progress) 
A sweet soothing pain on our backs 
Foretells the growth of new wings 
Promising us miraculous flights 
( now even the mere promise is enough)

Background music https://youtu.be/a41IPN7sKNk

ΣΤΙΞΗ-ΑΝΤΙΣΤΙΞΗ

 Στίξη

Σουλατσάρω αμέριμνη πάνω στην πρότασή σου
Αγκαλιάζω με δέος μερικά θαυμαστικά που βρίσκω διάσπαρτα
Γέρνω την πλάτη μου για λίγο σε κάποια κόμματα να ξαποστάσω
Γλιστράω κρυφά στις παρενθέσεις σου και σ' αφουγκράζομαι
Ψάχνω να εξηγήσω τον γρίφο σου στην άνω κάτω τελεία σου
Κρεμιέμαι απ' την απόστροφό σου  και κάνω κούνια  γελώντας
Ενώνω τις παύλες που βάζεις στο δρόμο μου και τις κάνω τάβλες πάνω τους να τεντωθώ
Τρέχουν τα μάτια μου απορίες σε κάθε σου ερωτηματικό
Ανοίγω τα εισαγωγικά σου να  να δω τι λόγια κουβαλάνε και τα κλείνω με φροντίδα μην ταράξω τις λέξεις
Φαντάζομαι κόσμους μαγικούς μπροστά μου κάθε που συναντιέμαι με τα αποσιωπητικά σου
Κοιτάζω ψηλά σαν το φεγγάρι την άνω τελεία σου και σ' ονειρεύομαι
Περιδιαβαίνω κάτω απ' τους αστερίσκους σου και γεμίζουν τα μαλλιά μου αστρόσκονη
Σκοντάφτω που και που σε καμιά τελεία σου κι όταν σηκώνομαι ανησυχώ μήπως στην επόμενη λέξη σου την συνοδέψεις και με παύλα

Κι έτσι λήξει άδοξα ένας ωραίος περίπατος στην Στίξη σου. -

Background music https://youtu.be/82xcICYq11Y

ΚΗΠΟΣ

 Αίσθηση σχεδόν εικόνα

Διακλαδώνονται τα συναισθήματα

Μπλέκονται και με τις σκέψεις

Όλα μαζί φυτό παράξενο

Βγάζει ρίζες, πλέκει φύλλωμα 

Μεγαλώνει μέσα σ' εμένα

Ακόμη και χωρίς εμένα

Τα άνθη του παρηγοριά στις αισθήσεις μου 

Μα τα αγκάθια του στις απολήξεις των νεύρων μου

Καταδικασμένη νά 'μαι ο κήπος.

background music https://youtu.be/_-QeCCgIyvA