Πώς να σε κολυμπήσω θάλασσα ξανά;
Τα νερά σου γίνανε ταφόπλακα
Η αλμύρα σου είναι από δάκρυα σαστισμένων παιδιών
Τα κύματά σου είναι οι τελευταίες αγκαλιές απελπισμένων μανάδων
Πώς να σε κολυμπήσω θάλασσα ξανά;
Τα ψάρια σου έχουν στα δόντια τους ανθρώπινο αίμα
Τα βράχια σου τσακίσανε ζωές και όνειρα
Στα φύκια σου μπλέχτηκαν πεθαμένα σώματα
Πώς να σε κολυμπήσω θάλασσα ξανά;
Εσένα που με λύτρωνες
Με εξάγνιζες
Με ένωνες με Θεό και Άνθρωπο •
Δεν θα σε κολυμπήσω θάλασσα ξανά
Θα πέφτω μέσα σου πέτρα
Ασήκωτο το βάρος
Της αμαρτίας μου
Της αδυναμίας μου
Της απραξίας μου
Με ένα λυγμό και μια συγγνώμη
Με την απελπισία μου επιμνημόσυνη δέηση
Έτσι θα πέφτω μέσα σου θάλασσα
Μονάχα έτσι πια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου