Φίλοι μαζεμένοι στη βεράντα
Στα κρυστάλλινα ποτήρια του ουίσκι
Διαθλώνται παρελθούσες στιγμές
Απ'το παράταιρα σκισμένο τζην
Χάσκουν αμήχανες ευχές
Μεσήλικα αστεία
Σε αναπαράσταση αλλοτινών γέλιων
- μα πώς ξεθυμαίνει έτσι κι η χαρά κι η λύπη, σχεδόν νομοτελειακά,
ποσά αντιστρόφως ανάλογα με την ωριμότητα μας-
Κι όμως εσένα σε φαντάζομαι να γελάς δυνατά
Σθεναρά αντιστεκόμενος στη φθορά
Μ' ένα σαρδόνιο χαμόγελο
Κι ένα αυτοσαρκαστικό σχόλιο
Στην άκρη της γλώσσας σου
Εμφατικό ουσιαστικά μιας κάποιας υπεροχής σου
(Στον παρατηρητικό τουλάχιστον αποδέκτη)
Και στο πίσω μέρος του μυαλού σου
Η επιθυμία για ένα σώμα
Ένα δώρο φτιαγμένο από φιλιά
Με κορδέλες δυο χέρια
Περιτύλιγμα ανάσες κοφτές
Να σφάξεις τον χρόνο
Να μη σου βγαίνει μπροστά
Να νικήσεις .
( Όπως πάντα σου άρεσε)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου