Συνειδητοποίηση καραντίνας
Πλένω το μυαλό μου με νερό και σαπούνι
Αποστειρώνω την καρδιά μου με αντισηπτικό
Σ ' αυτές τις άγριες μέρες της απομόνωσης
Μ' αγριεύει πιο πολύ η συνειδητοποίηση
Της από πριν, εν μέσω πλήθους, μοναξιάς μου
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
ΧΑΡΆ
Η πρώτη αχτίδα του ήλιου Εκεί που κρέμεται το αναπάντεχο Πόσο αβίαστα μου χαράζει χαμόγελο Ξημερώνει χαρά η θερινή αυγή Ανέφελα τα μάτ...
-
Επικήδειος ( 11-6-2020 ) Η μετουσίωση του βίτσιου, του ακραίου, συχνά και του αντιπαθητικού σε ποιήματα μοναδικά αυθεντικά. Αλήθεια χωρίς ... -
Πόσο μ'αρέσει το πορτοκάλι Η λέξη πιο πολύ απ' το φρούτο Η ροή του λόγου του Αυτο το ρο και το λάμδα Στη σωστή απόσταση Όπως ορίζετα... -
Broken wings The tossed feathers of our broken wings Leaving black marks on blank space (Verses screaming of darkness) Led us to each othe...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου