TOY ΤΑΣΟΥ
Ακόνισα το μαχαίρι της θλίψης
Έκοψα κομμάτια την οδύνη
Τη μοίρασα σε συγγενείς και φίλους
Ψέματα ήταν τελικά
Δεν λιγοστεύει ο πόνος
Που μοιράζεται
Ίδιος ο βράχος στο στήθος μου
Ίδια η μελανιά στο βλέμμα μου
Για τα μάτια σου
Τα παράθυρα στο παιδί που υπήρξα
Τα για πάντα κλεισμένα
Για τα δικά μου ζωντανά κομμάτια
Που θάφτηκαν μαζί σου
Κι ο ποιητής ψέματα έλεγε
Δεν είναι οι κάργιες στα κεραμίδια ο θάνατος
Δεν είναι οι γυναίκες που δεν ξέρουν ν'αγαπηθούν
Έμαθα τον θάνατο τώρα
Είναι η οδύνη της αμετάκλητης απουσίας
Που πικραίνει την μπουκιά και το βλέμμα μου
Και πώς να συνεχίσω;
Δύσπιστος πια σε θεούς
Ανθρώπους και στίχους
Με το κρίμα να λιμνάζει
Μια στον λαιμό
Και μια στα μάτια μου
Να ψυχορραγώ στο τελευταίο μας
Αντίο
Αδελφή μου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου