Ancora una notte in bianco
Αυτές οι φωνές οι προαιώνιες που αλυχτούν μέσα μου σαν ερινύες,αυτές οι φωνές που έχουν χέρια και πόδια και με τραβάνε,με κλωτσάνε,με σπρώχνουν,με περιπαίζουν,με μπερδεύουν,με ξαγρυπνούν. Αυτές οι φωνές που έχουν τα πρόσωπα όλων και κανενός,αυτές οι φωνές που πνίγουν την δική μου.
Δεν το 'χα σκοτώσει το τέρας. Το 'χα όμως κοιμήσει
Τι τα σκαλίζουμε;
Ξύπνησε τώρα και με δάγκωσε μια γερή.
Έτσι, για να μην τρέφω αυταπάτες.
Δέσμια, μου φώναξε, και στο στόμα του λίγο σάρκα μου.
Πάλι θυσία στον Μορφέα το παιδί που δεν υπήρξα
Δεύτερο δέρμα οι μνήμες•
Εξάντληση
background music https://youtu.be/2SZsxTBCzoA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου