26.12.20

ΟΥΡΑΝΙΑ ΣΩΜΑΤΑ


Ένα βλέμμα σ'ένα άστρο

Στη γλυκερή ανταλλαγή στιγμών θλιβερών μικροζωών που περνάει μπροστά απ' την οθόνη μου, αρπάζω με την άκρη του ματιού μου κομμάτι του ουρανού μ' ένα αστέρι μόνο του, με ύφος τολμηρό κι αντάρτικο -κι έτσι πιο ωραίo- και σαν να θυμήθηκα κάτι απ' τη ζωή, τότε που έμοιαζε με τον εαυτό της.


Πανσέληνος Αυγούστου

Και βασανίστηκε ο στίχος από την πένα τόσων άτεχνων και δραπέτευσε μια νύχτα με πανσέληνο.
Πόση κακοποίηση έχει υποστεί το δόλιο το φεγγάρι    
με πρόσχημα την ποίηση.

ΥΓ. Και νά'ταν μόνο το φεγγάρι


Περσεϊδες

Δεν έκανα ευχή. Άνοιξα το στόμα να πέσει μέσα λίγη αστερόσκονη.
(Την γεύση σου είχε.)


Χειμωνιάτικος ήλιος

Ένα μάτσο ηλιαχτίδες, αλλά τι να τις κάνεις έτσι δεμένες γερά μ'αυτό το συρματόπλεγμα; 
Απορροφώνται κι αυτές στη γενική ματαιότητα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΠΡΆΓΑ

Ατέλειωτα βήματα σε πλακόστρωτα σοκάκια  Χίλιοι πυργίσκοι καρφώνονται στο βλέμμα μου  Όλη η πόλη μυσταγωγία Και το παρόν σε πλήρη ήττα  Με τ...