Χριστούγεννα κλειδωμένα ( 25-12-2020 )
Τα φτερά μας ψαλιδίστηκαν τόσο πολύ, η πτήση κατέληξε σε πτώση τόσες φορές, που πλέον και το βλέμμα που στρέφουμε στον ουρανό είναι επώδυνο. Ο ήλιος μας ισχνός απ'την αρρώστια, των άστρων μας η λάμψη μασκοφορέθηκε και θόλωσε, κι εμείς ,σαν κουρδισμένα ξύλινα παιχνίδια, στεκόμαστε ακόμη κάτω από τα θλιβερά μας Χριστουγεννιάτικα δέντρα, σε μια μάταιη κι επώδυνη αναπαράσταση περασμένων Χριστουγέννων, εποχών ευοίωνων, τότε που η ελπίδα είχε ακόμη δυνατό φως. Αλλά δεν πείθουμε. Δεν μας πείθουμε. Ψελλίζουμε ευχές με μάτια σβησμένα, με φωνή διστακτική, με ύφος παραίτησης, όπως όταν δίνουμε υπόσχεση που ξέρουμε ότι δεν θα τηρήσουμε ποτέ.
Όμως ο ποιητής μου απαντάει
"Και πάλι λες δεν είναι δυνατό
όλες αυτές οι ευχές να ψεύδονται
και πάλι λες δεν είναι δυνατή
τέτοια πανταχόθεν σύμπτωση,
δεν είναι δυνατή τέτοια πανταχόθεν συμπαιγνία"
Κώστας Μόντης, " Χριστουγεννιάτικες κάρτες "
background music https://youtu.be/hwacxSnc4tI
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου