Αχ μαμά
Εσύ με το μαχαίρι κόβεις ψωμί
Αργά και προσεκτικά φέτα φέτα
Σαν να εξαρτάται απ'το σχήμα τους
Η αξία της ύπαρξής σου
Αχ μαμά
Τις άτσαλες μπουκιές που κόβω τους ανθρώπους
Με τα χέρια, άγαρμπα, βιαστικά
Να χορτάσω την πείνα μου για τη ζωή
Πώς θα συγχωρήσεις;
Εσύ με το ψαλίδι κόβεις πανιά
Πρακτικά κι επιδέξια, πόντο πόντο
Σαν να βασίζεται στο ρούχο που φτιάχνεις
Η πορεία του κόσμου
Αχ μαμά
Τις ψαλιδιές που κάνω σε μνήμες και ζωές
Σε χρόνους παρελθόντες και μέλλοντες
Με το βλέμμα σαστισμένο και το σώμα στον αέρα
Πώς θα καταλάβεις;
Κι όμως
Τα ίδια μαχαίρια και τα ίδια ψαλίδια
Είχαμε πάντα μαμά
Τις λεπίδες τους μαζί τις ακονίζαμε
Κάθε που κόβω
Εσύ μου κρατάς το χέρι
Τις τομές που δεν κατάφερες εσύ κάνω
Αχ μαμά
